Jan en Mieke naar Zweden

                                                            

                                                 

Lees ook Onze andere reisverhalen 

Kaart van de rondreis

                                                                    Zweden

2 jaar geleden had ik een reis naar Zweden uitgestippeld maar toen kwam de oorlog in Ukraine en zijn we in plaats daarvan naar Portugal gegaan.

Dit jaar had ik dan de Zweden planning weer boven gehaald en wat aangepast, we gaan even lang weg maar het noordelijkste deel van de eerste reis heb ik weggelaten en we doen het wat kalmer aan, langer blijven op sommige plaatsen. 

We zijn benieuwd naar dit land met zijn mooie natuur. 

Maandag 3 juni

Vandaag vertrokken voor onze Zweedse reis. Voor vertrek hebben we nog wat hindernissen moeten overwinnen, vrijdag kregen we de deur van de camper niet meer open ondanks dat we er met zijn tweeen aan stonden te rukken, uiteindelijk is het Jan toch gelukt met de hulp van een spie. En zaterdag was het nog erger, we moesten naar een familiefeest en gingen met de camper, bij wijze van testrit voor de nieuwe dingen die we hadden geinstalleerd. Thuis hadden we nog hard gewerkt en we vertrokken later dan gepland in alle haast. Halverwege het dorp deed er iemand teken naar ons, en toen bleek dat we de electriciteitskabel waren vergeten uittrekken, die hing achter de auto te bengelen, en nog erger, ons stopcontact hing eruit en was kapot. Zo stom van ons, we waren ook wel erg geschrokken, dat gaat ons niet nog eens gebeuren, dit vergeten we niet meer. En dat ook nog terwijl het zaterdagavond was en we maandag zouden vertrekken. We waren even niet vrolijk. Gelukkig hebben we electriciens in de familie en die hebben het ter plekke wat kunnen plakken zodat de electriciteit tenminste weer werkte, zolang we er voorzichtig mee waren. Gisteren nog alles gecheckt en het werkte, hoera! 

Enfin, vandaag om 13h15 reden wij thuis weg, op naar Zweden.

Voor de zekerheid gingen we eerst langs een kampeerwinkel om een nieuw stuk voor de elektriciteit te kopen. We wilden niet het risico lopen om straks ergens in the middle of nowhere in Zweden opeens toch een niet werkende stekker te hebben.

Dat was wel een eindje om, over Schijndel in NL, maar we kwamen er. 

En zo idioot, terwijl we wilden uitstappen ging er een stukje van de sluiting van de wc deur kapot, die sloot niet meer. Echt geluk dat het op dat moment was, direct ook maar daarvoor nieuwe stukjes gekocht die Jan daar op de parking even gemonteerd heeft, ook in orde, dus wij nu echt op weg. 

We zijn doorgereden tot in Beuningen waar we op boerderijcamping Damhuis hebben gestaan, prima voor een nachtje, en lekker rustig. 

Vanaf daar was het nog 5 km naar de Duitse grens, en net geen 400 km tot waar de nachtboot vertrekt, Lubeck - Travemunde. We hebben daar morgen de hele dag voor dus we hoeven ons niet te haasten.

Dinsdag 4 juni

Wat een dag was dit. Niet echt leuk. Een dag rijden is sowieso niet leuk maar dit was echt niet een dag om te onthouden.

We hebben goed geslapen, op ons gemak ontbeten en vertrokken om een uur of 10.

We waren binnen de kortste keren in Duitsland, op de autobahn, en zo reden we naar Lubeck, over Bremen en Hamburg, net geen 400km.

Na Bremen hebben we een uur volledig stil gestaan, autostrade aan allebei de kanten afgesloten want er was een auto die in brand stond, een km voor ons, wat we op dat moment nog niet wisten. We zagen wel een zwarte rookwolk maar wisten niet wat er aan de hand was. We hadden nog steeds alle tijd dus we waren vrij kalm, wat zitten lezen, internet deed het ook niet 😏

Pas toen we eindelijk weer konden rijden zagen we het wrak, echt volledig uitgebrand, brrr, het zal je maar gebeuren.

Enfin, bij Hamburg van de snelweg afgegaan, ik had op de kaart een natuurgebied aan een meer gevonden, op 30 km van Lubeck, en wilde daar gaan wandelen om toch iets te doen en we hadden dus tijd.

We vonden het vrij vlot, en we konden daar parkeren dus wij een wandeling van een uur gemaakt, langs dat meer, dat op zich mooi was, en het pad erlangs ook, rustig en groen, alleen het weer werkte echt niet mee, grijs, zwaar bewolkt. 

Het plan was om daar op die parking ook nog wat te koken en te eten, maar we besloten om toch alvast naar Travemunde te rijden, en dan daar te eten, want wie weet wat we nog tegen zouden komen, onze ervaringen met rijden in Duitsland zijn niet zo best, nog nooit zonder problemen in Duitsland gereden. 

En ja, ook nu weer, waar we de snelweg op moesten was het zonder boe of ba afgesloten waardoor we om 17h in volle spits dwars door Lubeck moesten rijden en ook nog eens tol moesten betalen voor een tunnel.

En toen kwamen we dan eindelijk in Travemunde op de Skandinavienkai aan, om ongeveer half 6. Het was allemaal heel onduidelijk, geen bord te zien, maar er stond wel een file vrachtwagens en we sloten ons daar maar achter aan. Het ging heeeel traag vooruit, minuten lang stilstaan en dan opeens 50m vooruit. Na een hele tijd splitste de weg zich in 3, een baan voor elke maatschappij, zagen we op slechts 1 bord. Dus goed onthouden welke baan het was want we konden er voorlopig niet op, we stonden tussen vrachtwagens ingeklemd, op weg naar onze baan, en konden niet verder, de vrachtwagens waren zo groot dat ze ook op ons stuk stonden, het was te smal om door te rijden, we konden onze baan gewoon niet bereiken, en stonden dus stil, en stil, en stil, als er opgeschoven werd waren dat de vrachtwagens eerst en wij stonden meer en meer klem, het was om wanhopig van te worden. Bestuurders achter ons kwamen ook regelmatig kijken, niemand wist wat er aan de hand was, het was een chaos, en ook nergens iemand te zien, of een infobord. We wisten heel lang niet of we sowieso wel goed waren. Later bleek dat we pech hadden gehad, doordat we zo veel te vroeg waren kwamen we tegelijk aan met de vrachtwagens voor een andere boot, 2h later was er niets meer aan de hand en kon je zo doorrijden.

Gelukkig was er dan opeens toch een vrachtwagenchauffeur die teken deed, we mochten voor hem langs naar onze baan. 

En toen stonden we daar, achter een auto of 4. En we stonden daar, aan het einde was wel een kotje met een slagboom ernaast, en ook groen licht, zonder verder enige informatie. We wisten niets, wanneer we moesten boarden, nergens, niets. We waren niet de enigen die daar verbaasd en verdwaasd rond liepen, letterlijk iedereen liep rond, aan elkaar vragend: weet jij iets? Nee, niemand wist iets. Regelmatig ging er iemand de self check in proberen maar die werkte niet. 

En toen opeens was er iemand die prijs had, de check in was open.  Waarom er nu nergens een bord stond blijft een raadsel, zo slecht georganiseerd. Wij stonden ondertussen vrij vooraan en konden er als 2e door, kregen onze tickets van de self check in, die direct ook de plaats en de lanes aangaven. Het was toen nog zoeken waar we naar toe moesten, alles was chaotisch en onduidelijk, en onze lane 24 leek niet te bestaan, maar dat kwam omdat ze stomweg een stapel paletten op dat nummer geparkeerd hadden, en aan het einde stonden dan nog eens een paar grote ijzeren dingen. Maar we stonden in onze lane en ook nog als eerste. Toen was het nog een tijdje wachten tot we werkelijk de boot opkonden maar we waren al iets kalmer. De guard die daar rondliep kwam naar ons en we moesten hem volgen, met onze bus, hij liep daar tussen de vrachtwagens die de boot afreden en gebaarde dat wij er op moesten maar wel een beetje aan de kant rijden. We waren dus letterlijk de allereersten die de boot opreden, maar die was nog niet eens leeg, de vrachtwagens reden ons tegemoet, doodeng. 

Maar het lukte, we staan dus ook helemaal vooraan om er weer af te rijden. 

WE WAREN ER! Na alle stress zaten we dan gewoon op de boot, de Nils Holgersson, een giga ding.

We zijn dan eerst naar onze cabin gegaan, die viel niet tegen, zelfs een eigen badkamertje en al. 

Daarna de boot gaan verkennen, wat gaan drinken op het bovenste sundeck. En daar was zelfs opeens de zon, bijna ondergaand. Die zon hebben we de hele dag nog niet gezien, en nu op het laatste moment dan toch nog, heel feestelijk.

Nu hopen we maar dat dit een voorbode is van een zonnige tijd. 

We hebben nog wat gegeten, ik wat zalm en Jan soep, in de camper hadden we nog wat gegeten, al wachtende in de rij, een beetje huzarensla en een gekookt ei, maar dat was ondertussen al zo lang geleden dat we best wel weer iets konden hebben. 

Om bijna half 11 vertrok de boot dan en hebben we nog wat vanaf het sundeck gekeken naar de huisjes en de lichtjes. 

En toen naar onze hut teruggegaan om te gaan slapen, het is toch later geworden dan gepland en morgen moeten we om 5h op, ontbijten en om 7h zouden we in Zweden aankomen.

Morgen zijn we in Zweden! 

Woensdag 5 juni

En we zijn er! 

Aankomst bij Zweden

De wekker ging om 5h af, ik had redelijk geslapen op die boot, viel niet tegen, snel gedoucht, even op het dek gaan kijken voor het weer, de ene kant, achter ons was zwaar bewolkt, voor ons, de Zweden kant was zonnig, dat beloofde dus veel goeds. Maar eerst naar de ontbijtzaal voor het buffet, dat in orde was, zelfs nog 2 zalige gebakjes extra meegenomen. En tegen 7h waren we weer herenigd met de Nimbus en zaten we klaar om de boot af te rijden. Alles ging heel vlot en zo reden we dus Zweden in. 

Alleen, helaas was die donkere lucht ons achterna gekomen, het was donkergrijs, en erg winderig. Niets aan te doen, wij reden naar Falsterbro waar we een vogelreservaat bezochten. De omgeving was heel mooi, duizenden bloeiende en geurende duinrozen, veel plassen en schorren en slikken, mooie meertjes. We wandelden via een ongewone vuurtoren uit de 17eeuw naar het vogelobservatorium. 

Daar was al 1 iemand, fanatiek aan het tellen en fotograferen. We waren net onder dat dak toen het begon te regenen en lichtjes te stormen, maar we stonden droog.

We hadden semi professioneel een verrekijker en telelens bij ons, we zagen wel heel veel vogels, en vooral eenden maar weinig speciale, eenden, meerkoeten, zwanen, zwaluwen, kwikstaartjes, het speciaalste was een kluut. We hebben daar een half uurtje gezeten, het werd weer droger en we zijn langzaamaan teruggegaan, nog wat schorren bezocht maar geen vogel meer gezien, terwijl het daar een bekende plek is. 

Falsterbro

Vervolgens zijn we doorgereden naar Skanor, naar de beroemde gekleurde houten strandhuisjes. En, en, en, het weer was ondertussen behoorlijk opgeklaard, en we zagen de huisjes in de zon, wat extra leuk was, ook de omgeving was prachtig, ik was onder de indruk van de flora daar, schitterende roodpaarse grasjes, maar niet geschikt voor mijn zware kleigrond helaas. We hebben daar langer rondgelopen dan verwacht, het was daar gezellig mooi, vooral de omgeving.

Skanor

 

Terug in de Nimbus gestapt en toen een heel stuk gaan rijden over de Zweedse autostrade. Daar konden we tenminste echt rijden, verder rijden ze hier heel heel traag, de snelheid varieert van 30km in een dorp, 40 km in een woonwijk, 50 km op een grote weg maar waar er ook huizen staan, 60 km op een nog iets grotere weg zonder huizen, en 80 op een nog grotere weg, en iedereen houdt zich daar keurig aan, wij dus ook. 

Op de autostrade konden we dan eindelijk ‘normaal’ rijden, 100-110 km, harder gaat onze bus toch niet. De wegen zijn hier een stuk minder druk dan bij ons, rond bv Malmo dan weer wel wat drukker maar in het algemeen was het aangenaam rijden. 

En zo reden wij dus door Zweden, de allereerste keer voor allebei. Het ging vlot en zo kwamen we aan in Torekov, een klein stadje direct aan de kust, met een ruige kust en een maf kerkje maar waar verder niet zo veel was, wel een ijswinkeltje met prijzen waar ik van omviel, 3€ voor 1 bol vond ik nogal veel.

Torekov

 Maar geen bankomat, waar we eigenlijk naar op zoek waren, want we hadden nog steeds geen Kronen.

Die vonden we dan 12 km verder in Bastad, evenals een benzinepomp(je), die zijn hier ook vrij zeldzaam.,

En toen naar de camping die ik had uitgezocht, Caravanclub Norrviken in Bastad, die uit twee delen bestaat, grootste deel voor lang kampeerders en aan de andere kant een soort camperplaats, maar dan super de luxe, groot, een stuk verhard, een stuk kunstgras, een eigen picknicktafel, en …uitzicht op zee, direct aan de andere kant van de weg. We staan in de hoek, onzichtbaar voor buren, zalige plaats, ik was helemaal happy, we blijven hier 2 nachten.

So far so good. Totdat Jan de elektriciteit aansloot en het heel erg misging en de hele camping zonder stroom zat, de computer in de receptie, de diepvriezers en drankautomaten, alle mensen zonder stroom, allemaal door ons. En dat terwijl thuis alles wel nog werkte. We schaamden ons dood. 

Jan heeft alles nog eens gecontroleerd en vond 4 losse draden, die na het ‘ongeluk’ van zaterdag waarschijnlijk nog een beetje hadden vastgezeten maar ondertussen dus helemaal los waren en verantwoordelijk voor de stroomstoring. Hij repareerde alles, maar we durfden het toch niet aan om het echt uit te proberen, stel dat er nog ergens een 5e draad was, we konden toch niet nog eens kortsluiting veroorzaken, dus hebben we maar een nieuwe kabel gekocht, en ook heeft hij dan direct maar het nieuwe bakje dat we eergisteren gekocht hadden geinstalleerd. En alles werkt weer gewoon, op de hele camping zelfs 😏

Het was dus een lange, volle en ook wel enerverende dag.

Het was ondertussen 17h en sindsdien hebben we niet veel meer gedaan, nog even naar het strand (keien) hier tegenover geweest en op de pier in de avondzon gezeten, met een jas aan want er was wel wat wind, wat een zwemmer niet tegenhield, die liep in zwembroek langs ons om vervolgens het (steenkoude?) water in te springen, wij keken kouwelijk en vol ongeloof toe, en verder wat gelezen, gegeten, gelezen. Het weer viel zo mee na vanmorgen, we hebben toch ook nog eventjes buiten gezeten, in tshirt, in de zon, dat hadden we ons vanmorgen niet kunnen voorstellen.

Toen de zon weg was was het wel koud, en kregen we toch ook nog een buitje, en morgen geven ze ook geen goed weer. We zullen zien, vandaag was een mooie dag, dat hebben we toch al gehad, en we zijn in Zweden, hoera! 

Donderdag 6 juni

Vannacht hebben we nog wat regen gehad, zelfs nog een keiharde stortbui in de vroege ochtend, waardoor ik al zat te denken dat we maar een dagje rustig in de camper moesten blijven. Maar nee, het klaarde toch nog wat op, veel wolken en af en toe zon, dus we reden naar Hovs Hollar, een natuurgebied hier 12 km vandaan, aan de zee, met ruige en speciale rotsen, beschermd gebied ook. 

Eerst hebben we een uur de andere kant uitgewandeld, mooi, langs de zee,

ook weer wat meertjes en schorren en slikken. We zagen nog aalscholvers en een gevecht tussen een roofvogel en een kraai die zijn nest verdedigde, net zolang tot de roofvogel vertrok, boeiend om te zien, ook  dapper van de veel kleinere kraai. 

Daarna zijn we vanaf de andere kant van de parking het eigenlijke doel gaan bekijken, de rotsen van Hov Hollar. Echt heel indrukwekkend om te zien, een ruwe kust met al die rotsen en die giga keien en keitjes als ‘strand’.

Hovs Hollar

 Het was best link klauteren en klimmen over die rotsen, ik was toch niet helemaal op mijn gemak, als Jan zijn enkel maar zwaar verzwikte zou de vakantie voorbij zijn aangezien hij als enige rijdt.

Maar alles ging goed en we hebben echt genoten van de omgeving, heel woest en ook wel bijzonder, veel foto’s gemaakt. 

Het volgende wat we wilden bezoeken was een tuin van een landhuis, die eigenlijk vlak achter de camping iets hoger op de berg ligt, Norvikken tradgarten.

En dat was een onverwacht succes, ik had een park verwacht met wat perken maar het was echt een bijzondere tuin, uit begin 1900, planten uit de hele wereld verzameld door een rijke liefhebber en heel mooi en sfeervol aangelegd. En dan stond het nog niet op zijn mooist want de rhodo’s die GIGANTISCH waren, bleken net uitgebloeid en voor de zomerbloeiers was het nog wat te vroeg. Maar er was toch heel veel moois te zien en ik was toch best wel onder de indruk, en we hebben er met veel plezier rondgelopen, afwisselend in de zon of onder de wolken. Het uitzicht vanaf veel plaatsen in de tuin was ook schitterend, zicht op zee ☺️

Norvikken tradgarden

Terug op de camping, echt maar  3 km  rijden, zag de lucht opeens pikzwart en we hebben in de rapte van alles nog vastgesjord. Het ergste van de storm trok gelukkig over zee, we hebben wel een paar pittige buien gehad, maar we zaten veilig binnen, blij dat we vandaag nog twee mooie dingen hebben kunnen bezoeken, zonder regen.Morgen trekken we verder, dus niet te laat opstaan.

Vrijdag 7 juni

Wij zitten nog steeds in Zweden. Bijna niet meer, maar toch wel. Vannacht heeft het weer gestortregend, vanmorgen weer vochtig en zwaarbewolkt, en het weerbericht gaf zulk weer voor nog minstens een week, koud en nat. We hadden het even gehad, een vakantie op deze manier, nee, daar hadden we geen zin in. 

Dus we besloten om te draaien en naar het zuiden te rijden, jammer van de dingen die al geboekt en betaald waren 😢 

We wilden naar Luxemburg rijden en dan eventueel door naar de Dordogne, maar dat was toch wel een 4-5 dagen enkel rijden 😢 

Toen we dan de camping afreden, om 10h, de navigatie al ingesteld op het zuiden, kwam de zon erdoor, net zoals de afgelopen dagen en begonnen we toch weer te twijfelen, 4-5 dagen rijden was toch wel zonde, al zoveel geld kwijt wat al betaald was, nog eens zoveel benzine om naar het zuiden te rijden, en dan daarna ook weer naar het noorden, het was eigenlijk te zot. Dus… toch maar blijven dan? We hadden 10 km om te beslissen voordat we op de snelweg kwamen, naar links of naar rechts.. 

We zijn dus gebleven, en gelukkig maar, we hebben alweer een best mooie dag gehad met redelijk wat zon, in een mooi natuurreservaat gewandeld, het Ramhultafallet. Dat was echt prachtig, een heerlijk bos om door te lopen, op weg naar een waterval. De waterval op zich daar had ik meer van verwacht, hij was 50 m lang, met verschillende delen, elk met een kleine drop naar beneden, en dan als laatste 4m naar beneden voor hij zich in een meer stortte. Maar de omgeving, die rotsen, die bruggetjes, dat riviertje, het was zalig, we hadden er een stuk voor omgereden maar het was het waard, de zon scheen prachtig tussen de bomen en maakte het nog feerieker. 

Natuurreservaat Ramhultafallet

Daarna reden we naar het eiland Koon. Dat bereikten we via een stel bruggen vanaf waar we een prachtig zicht hadden op schitterende rotspartijen, meer platte stenen eigenlijk, overal verspreidt langs de kust, heel mooi om te zien.

Ik had een camping uitgezocht, Famille camping Marstrand, en daar was nog plaats. Niet een heel gezellige camping, geen boom te zien, ze waren nog bezig om zich voor te bereiden op het nieuwe seizoen, douches met munten te betalen, iets waar ik een bloedhekel aan heb, maar.. op loopafstand van de ferry die we morgen gaan nemen, naar het eiland Marstrand. We waren al eens naar het dorpscentrum gelopen om eens te kijken, we zochten ook een supermarkt en vonden een coop, daar wat ingeslagen en terug naar de camping waar we, in de zon, een aperitiefje hebben gedronken met wat lekkers erbij, helemaal happy.

Al met al zijn we blij dat we toch gebleven zijn, 4- 5 dagen aan een stuk rijden zagen we toch niet zitten, en het weer is behoorlijk zonnig geweest vandaag, en ok, warm is het niet, een graad of 18, maar we kunnen lekker wandelen. En wie weet gaat het toch nog een beetje warmer worden, tot nu toe is het altijd beter geweest dan de app voorspelde, dus….

Zaterdag 8 juni

Dat was optimistisch van mij, dat het weer beter zou worden.

Toen we opstonden was het vrij goed weer, zelfs buiten ontbeten met binnen voorgesmeerde broodjes, de app voorspelde wel regen vanaf 10h, maar toen we om 10h de camping afreden was daar niets van te zien, het was niet echt zonnig, tamelijk grijs, maar het kon slechter. We reden naar de stadsparking, hadden behoorlijk moeite om via het apparaat een parkingticket te kopen maar het lukte uiteindelijk toch. Dan nog 5 min lopen naar de ferry, kaartje gekocht en wij de boot op, het was maar 5 min varen naar de overkant maar het was leuk om het eiland en het stadje Marstrand dichterbij te zien komen. 

Het stadje zelf was leuk, schattige huisjes, heel Zweeds en kleurig, en alles netjes, zoals tot nu toe alles in Zweden.

We kwamen om het eiland rond te wandelen en liepen dan ook naar het startpunt, volgens google maps. Het was direct naar boven klimmen via een bospad maar we kregen dan ook al snel een prachtig uitzicht over de ruwe Bohuslan kust, al die platte rotsen in het water, een vuurtoren, een mooie zeilboot, het was een mooi begin, en het weer viel nog steeds mee, hoera! 

We klauterden over die rotsen, er waren paadjes maar geen bordjes, ik wilde een paar dingen specifiek zien, hele mooie kloven, een waterlelie vijver, een grot waar de bevolking tijdens een oorlog in had overleefd. Maar dat vonden we dus niet, we dwaalden daar rond, paadjes waren er al niet meer, het bos was prachtig maar we kwamen wel op plekken waar we al geweest waren, maar niet de plekken die we wilden zien. Eindelijk vonden we dan toch een weg met een bordje, dat ons op zich niet veel verder hielp want er stond enkel op: u bent hier, maar niet wat en waar de bezienswaardighedn waren. We waren toen al een uur aan rondklauteren. Op zich was het wel heel mooi, en al helemaal toen we een bankje op een uitzichtspunt vonden van waar je zicht had op de zee en alweer die indrukwekkende rotspartijen. We hebben daar een tijdje zitten genieten, zo jammer dat het niet zonnig was, dan zou het nog mooier zijn geweest. 

 

 

Wandelen op eiland Marstrand

Verder lopen, we wilden niet meer van de ‘echte weg’ afwijken om nog meer dwalen te vermijden. Opeens vonden we het kruispunt terug waar we waren afgeslagen en waar onze dwaling was begonnen. Nu namen we een ander pad en ja, daar vonden we toch de grot, die niet bijzonder was en even later de waterlelie vijver. Op dat moment begon het helaas lichtjes te regenen. We waren op weg naar de kustlijn om via daar het eiland(je) rond te lopen, terug naar de ferry. 

Ik hoopte dat tegen dan de bui over zou zijn. Helaas, het ging steeds harder regenen maar nog steeds te doen. En toen kwamen we bij de kust en dat was schitterend, indrukwekkend mooi. Al die platte rotsen die daar verspreidt lagen, we moesten daarover klauteren, soms via een bruggetje van de ene rotspartij naar de andere, maar zooo mooi, niet te beschrijven hoe speciaal het daar was. De regen werd echter steeds erger, een zeer straffe wind en we moesten echt onze regenjasjes aantrekken, het stortregende ondertussen. Het was bijna niet verantwoord om daar rond te klauteren, er was zo ongeveer storm, we woeien bijna van de rotsen af, maar we waren zelfs niet de enigen, er liepen nog een paar mensen rond. Het was heel mooi, en ooo wat zou het geweldig zijn in de zon, nu konden we er veel minder van genieten, we konden amper onze ogen van die rotsen houden en om ons heen kijken, bang om uit te glijden. En het was te laat om om te keren, we zaten zowat op de helft.

Na een tijdje was er toch een soort van ‘afslag’ weer het binnenland in en we lieten het plan om rond te lopen maar varen, maar terug naar de beschaving. We kwamen uit in de tuin van het fort dat het eiland domineert en kwamen zo weer in de stad waar we de ferry terug genomen hebben, nog steeds in de gietende regen, en zo kwamen we terug bij de Nimbus. Het was indrukwekkend mooi geweest, ondanks dat we de kloven niet gevonden hebben, maar die rotspartijen waren alleen al zo indrukwekkend.

We waren doornat, onze broeken dropen bijna, alles snel uitgetrokken en wat gegeten en vertrokken voor een tocht van 75 km naar Trolhattan.

Het is dus sindsdien niet meer gestopt met regenen, meestal gietend, of gewoon hard, onderweg konden we zelfs op de snelweg maar 80 rijden, het regende zo erg. 

In Trolhattan kwamen we op de gemeentecamping aan, waar er net een samenkomst was van Saab liefhebbers, er waren nog net 2 plaatsen, die ook drassig waren, de onze was nog de beste, de buurman die 5 min later kwam reed een gigantische voor in de modder en is zelfs weer vertrokken. Wij staan redelijk goed, gelukkig, maar buiten zitten is er niet bij.

Ik was moe en verlangde naar een douche en een paar uurtjes rust maar omdat we morgen op een bepaald uur het 8e wereldwonder van Trollhattan willen bekijken, met de fiets, gingen we eerst eens checken waar dat precies was, kwestie van morgen niet te moeten zoeken en het spektakel te moeten missen. Dus regenjassen weer aan en wij alweer op pad. 

De fietspaden zijn hier geweldig, super breed en veilig, we reden langs de rivier en dankzij google maps vonden we uiteindelijk, na heel wat zoeken, waar we moesten zijn en vooral, de beste plek om het schouwspel te zien. De terugweg was minder want Jan dacht dat het dwars door de stad sneller zou zijn, wat niet zo was, maar we kwamen dan toch bij de camping aan, moe, nat en niet helemaal happy. 

Het was ondertussen al 18h en ik ging maar snel wat eten maken, en het regende nog steeds. Jan heeft naar het weerbericht gekeken en het zou nog minstens 3 dagen zo blijven, en dat terwijl het thuis wel redelijk mooi weer is. Als enige trouwens, het grootste deel van Europa is nat, dus zelfs in Frankrijk. Stel je voor dat we 4 dagen zouden rijden om daar dan ook in de regen te zitten.. Wij hebben trouwens, na 5 jaar deze camper te hebben, vandaag voor het eerst echt de verwarming aangehad, om zelf warm te worden en om de natte spullen te drogen….

We hadden gisteren afgesproken dat we zouden blijven maar dan niet meer over het weer mochten zeuren. Dat was toch wel wat lastig vanmiddag maar we proberen. Of dat de komende dagen ook blijft lukken kan ik niet garanderen.

Zondag, 9 juni

Vannacht heeft het weer behoorlijk geregend, de hele camping was drassig, en iedereen was aan het vertrekken, zo ook wij, want we hadden besloten om met de auto naar de waterval te gaan, en dan direct door te rijden naar de eerstvolgende bestemming. 

Het plan was dus om het sluizen complex en de waterval van Trolhattan te bezoeken, wat het 8e wereldwonder werd genoemd toen het gebouwd was, in de 19e eeuw. Ik had er een filmpje van gezien en dat was zo spectaculair dat ik dat zeker ook met eigen ogen wou zien. Het is een brede kloof waar het water eerst wordt tegengehouden door sluisdeuren op verschillende plaatsen, en als die open gaan stort er dan 30.000 liter per seconde naar beneden en vult die kloof zich met water. Volgens mijn gegevens van 2 jaar geleden, was dat elke dag om 15h, en dan moest je daar dus staan om die tijd om die kloof zich te zien vullen. Het meisje van de camping receptie wist niet zeker of het op die tijd was, er was wat veranderd maar ze raadde aan om naar de toeristische dienst te bellen. Dat deed ik maar er was niemand, misschien omdat het zondag en nog niet hoogseizoen was. Dus ik zoeken op internet of ik daar iets meer info kon vinden. We stonden ondertussen geparkeerd niet ver van de waterval, en er was net weer een stortbui bezig. Toen vond ik eindelijk wat recentere info, door de weersomstandigheden en door problemen met de elektriciteit waren er geen vaste tijden meer en was het zelfs niet meer dagelijks. Wat een teleurstelling, daarvoor waren we speciaal naar daar gereden. Dus dan maar doorrijden naar het volgende? Ach, terwijl we daar nu toch waren wilde ik toch nog een keer gaan kijken, de regen was net weer even gestopt.

Trolhattan

En toen we dan aankwamen bleken de sluizen helemaal open te staan, het water donderde en bulderde door de kloof. We hadden het begin gemist, heel jammer, maar dit was ook wel indrukwekkend, en, terwijl we daar op Oscars bron (brug) stonden brak de zon opeens door, die hadden we al even niet meer gezien. Toch nog geluk dus, het was heel indrukwekkend. We  zijn dan ook nog eens naar beneden gelopen, daar kon je het van andere verschillende gezichtspunten zien, en de zon bleef bij ons, ik werd er helemaal vrolijk van, toch nog de waterval gezien, en in de zon. We hebben daar een tijd gelopen om het van alle kanten te bekijken, en daar was ook ‘the royal guestbook’, koning gustav had zijn naam daar ergens in een steen gekerfd toen hij op bezoek kwam 

Uitgelaten en 50 foto’s later zijn we dan weer in de Nimbus gestapt, op weg naar het eiland Smogen.

Onderweg 2 korte buitjes maar in het algemeen was het weer hetzelfde weer, ‘s morgens slecht en vanaf een uur of 10 zonnig met wolken.

En zo kwamen we in Smogen aan, wel een probleem om te parkeren, niet het parkeren zelf, plek zat, maar er was geen meter, je moest een app downloaden, dan een account aanmaken met je nummerbord, die met je visa verbinden en dan kon je via het nummer dat op een bord stond zeggen waar je stond en hoe lang je daar wilde staan, tenminste zo begrepen we het, het was niet simpel. Enfin, al die stappen gezet, alleen, de laatste wilde niet, het nummer van de parking waar we stonden wilde hij niet accepteren, als alternatief kon je uit een lijst kiezen met plaatsen maar heel Smogen stond daar niet eens tussen. We zijn het gaan vragen in de naastegelegen ICA supermarkt, super vriendelijke jongen, die zelf even de app downloade om te kijken, maar bij hem lukte het ook niet, het lag niet aan ons. Toen nog een hele tijd geprobeerd, samen met een koppel spanjaarden die hetzelfde probleem hadden, maar het is ons niet gelukt, echt een fout in de app. We gaven het na ruim een half uur op en hebben daar dus zwart gestaan. Als ze ons een boete durven geven, dan word ik een beetje boos.

Maar goed, we stonden helemaal aan het begin van het stadje, het was nog ruim een km lopen tot het centrum en we dwaalden daar wat rond, veel winkeltjes en restaurantjes, ijstentjes, creperie, we zagen zelfs een bord met: Belgische wafels, tenminste, dat begrepen wij met ons beste Zweeds. 

Wat we in eerste instantie dan weer niet vonden was hetgeen we voor kwamen, een haventje wat een van de meest gefotografeerde plaatsen in Zweden zou zijn. We liepen daar over een houten plankier van een km lang, heel mooi langs het water, met allemaal terrasjes, maar het was steenkoud en winderig, ondanks de zon en er zat niemand.

Eindelijk vonden we dan aan het einde van dat plankier die gekleurde huisjes, het bekende beeld. Ik was best teleurgesteld, ik bedoel, het was schattig hoor, maar niet echt spectaculair, als dit een van de meest gefotografeerde plaatsen was, goh….

We konden het ook vanaf een tegenover gelegen brug bekijken dus klommen we daar naar toe en namen wat foto’s met allebei iets van: wel leuk om te zien, maar niet echt spectaculair of speciaal. 

Smogen

Aan de andere kant van de brug daarentegen…. Daar was het wel geweldig, weer van die rotspartijen zoals gisteren op Marstrand waar we uiteindelijk voor de regen gevlucht zijn, maar dan nu bij zon. Ook weer via trappen en bruggetjes, en mooie binnenzeetjes, en het was prachtig, helemaal geweldig, daar konden die huisjes niet tegen op, we hebben daar veel langer rond gelopen dan in het stadje zelf, en veel meer genoten.

Daarna de Nimbus weer opgezocht en naar Fjalbacka gereden, het stadje uit de thrillers van Camilla Lackberg. Daar staan we nu op een camping, iets buiten het stadje, dat we morgen gaan bezoeken. De camping ligt prachtig, ook alweer tussen die rotsen die wij zo speciaal vinden maar die hier aan de kust dus heel gewoon zijn. Het uitzicht vanaf zo’n rots op de camping is fenomenaal, we zijn er even naar toe geklommen, uitzicht over de hele baai, echt helemaal geweldig, we zien trouwens ook een stuk zee vanaf onze plaats, dus dat is altijd een plus.

Uitzicht van af Camping Fjalbacka

We hebben tot 7h buiten in de zon gezeten, de eerste keer deze vakantie. Het klinkt wel mooier dan het was want er staat een straffe wind, je stoel waait direct weg als je opstaat. Volgens de eigenaresse hier is het ook abnormaal dat het zo koud is en vooral die wind. En zo raar, die wind is vermoeiend, onrustig. Als je in de camper binnen komt en die wind wegvalt voel je dat verschil direct, kalmte, rust. Op de foto’s van vandaag zie je blauwe lucht maar voel je niet de storm, toen we op die rots boven de camping stonden woeien we haast omver, veel schuimkoppen op het water ook.

En de weersverwachting ziet er nog steeds niet goed uit, het is hier abnormaal slecht, en dat blijft het voorlopig ook.

Het is ook altijd hetzelfde, het is ons werkelijk niet gegund om mooi weer te hebben op vakantie, en deze keer is het echt heel erg, 12-14 graden is niet echt een vakantie temperatuur, ik heb standaard een tshirt met lange mouwen, een vest of wintertrui en een windjack aan, en veel te weinig warme kleren bij me. 

Als het zo doorgaat gaan we de vakantie hier toch echt wel inkorten. Zweden is een prachtig land, al veel mooie dingen gezien maar elke ochtend en avond in de camper eten wegens te koud of te nat, dat is niet wat we willen tijdens een vakantie.

Maandag 10 juni

Vannacht is er een behoorlijke storm over ons heengeraasd, vergezeld van gietende regen. Onze raambescherming van de voorruit was losgewaaid dus wij midden in de nacht, in de regen, dat weer vastgezet en nog wat extra bescherming erbij, dat was geen feest.

Maar dan vanmorgen… de storm had de wolken weggeblazen, er was zon, er was blauwe lucht, nog steeds niet echt warm maar het verschil was nu al enorm, we hebben voor de tweede keer deze vakantie zelfs buiten ontbeten, met in de camper gesmeerde broodjes, op onze 6e morgen in  Zweden 😳, wat een feest.

Ingepakt en doorgereden naar Fjalbacka centrum, daar op de parking weer ellende. Deze werkte met weer een andere app, die dus weer downloaden, weer gegevens invullen, weer aan onze visa koppelen, het hele gedoe. Deze keer konden we echter wel de plaats en tijd aanduiden en drukten op Ok, helaas kregen we het bericht: kan geen connectie met de server maken, dus opnieuw proberen, en opnieuw, tot we weer iets hadden van: stik maar met je stomme gedoe. Waarom zetten ze niet gewoon een apparaat waar je kan betalen met Visa, dit is toch echt niet handig en op deze manier hebben we dus alweer ongewild zwart gestaan.

Maar goed, wij naar de Kungsklyftan, oftewel Koningskloof.

Kungsklyftan Fjalbacka

We passeerden eerst nog langs een beeld van Ingrid Bergman, die daar ook vandaan komt en toen trappen op naar de kloof, na de trappen was het weer over stenen klauteren door die kloof, die was heel indrukwekkend, en toen we bij het tweede deel kwamen was die nog indrukwekkender, daar waren ooit 4 gigantische rotsen naar beneden gekomen en die waren blijven hangen in de kloof als een dak, een beetje eng om onder te lopen Maar het was daar zo mooi en speciaal. 

En dat was nog niet alles, we moesten weer van die prachtige, stevige houten trappen omhoog, zoals je hier overal ziet, keurig netjes, en zo beklommen we de berg Vetteberget. En toen we een keer boven waren…een spectaculair uitzicht op de huisjes van Fjalbacka en de archipel van eilandjes en rotsen in de zee, de zee die mooi blauw was, de eerste keer dat we hem zo blauw zagen ipv grijs, en dat allemaal onder een helderblauwe lucht, het was zo mooi, we hebben daar een hele tijd gezeten en genoten, het was er prachtig. 

Uitzicht van op de Vetteberget in Fjalbacka

Rotstekeningen in Tanumshede

Dezelfde weg terug door de kloof en zo hebben we Fjalbacka weer verlaten, op naar Tanumshede, 14km verder. Daar waren rotstekeningen uit de Bronzen tijd, en niet maar een paar, nee, honderden, op verschillende plaatsen, getekend op die grijze platte rotsen die we ondertussen bijna gewoon gaan vinden. Het is ook een World Heritage site.

Het geheel bestaat uit een museum, en van daar uit kun je lopend die verschillende plaatsen bezoeken waar er tekeningen zijn, ook weer allemaal zo prachtig, met houten bruggetjes, en geweldige uitleg bij alle tekeningen, in het Zweeds en Engels, en alles gratis ook nog. 

Talloze tekeningen van schepen, krijgers, een paar ossen, mensen, tekentjes, voetstappen,.. maar vooral dus schepen, ze hadden ook wat van die houten schepen nagebouwd ook, waar je in kon zitten. Het was heel erg leuk, en mooi en we hebben daar verschillende verschillende sites bezocht. Ik vind het idee dat er 3000 jaar geleden iemand in die stenen heeft zitten hakken waar wij nu nog naar kunnen kijken echt boeiend.  Op het briefje van 50 Zweedse kronen is er trouwens een van de tekeningen afgebeeld. 

En dat allemaal onder een blauwe lucht, wat het allemaal zoveel mooier maakte. 

Daarna zijn we nog 30 km doorgereden naar het maritiem natuurpark Kosterhavet waar ik een camping had gevonden in Balerod, met als eerste review: ‘ zalige camping zonder gedoe’, dat trok me dus direct.

De toegangsweg was al veelbelovend, een klein weggetje het bos in, de receptie was gesloten, enkel ‘s avonds een half uur open, maar er hing een papier met zoek een plaats en kom vanavond eens langs, dat vind ik altijd al sympatiek.

Enfin, wij dus die camping op, die vlak aan een zeearm ligt, dus aan het water. Eerst waren er een heleboel vaste plaatsen, wat grote campers en caravans, en we vonden een plaats met zicht op het water. Maar we liepen nog wat verder en er bleek een tweede deel te zijn, onder de bomen en pal aan het water, gewoon een droomplek, echt precies wat ik gehoopt had in Zweden te vinden, en dus ook nog steeds in de zon, onder de blauwe lucht, ik stond bijna te springen van geluk, dit was het. Vooral omdat we hier twee dagen zouden staan, morgen een dagje rust, dus ik wilde echt wel een leuke plek, en oh boy, dit was het helemaal, vanuit de camper kijken we zo naar de zee en bomen, het is meer een baai, en er is een pier met wat bootjes, aan de ene kant hebben we buren, maar de plekken zijn zo groot dat we ver uit elkaar staan, aan de andere kant staat niemand, nog 4 lege plekken. En het is hier stil, doodstil, zalig, ook omdat de wind, waar we al de hele week zo’n last van hadden, is weggevallen.

We hebben onze stoelen en eettafel dichter naar het water gesleept en hebben daar de rest van de middag heerlijk gezeten en gelezen, het was geweldig. Het is niet warm maar toch al zonder trui en windjack, we gaan vooruit. Helaas zou het morgen weer minder worden, maar dit hebben we toch al gehad.

Dinsdag 11 juni

Vanmorgen viel het weer niet tegen, licht bewolkt, hier en daar wat blauw. We hebben zelfs officieel buiten ontbeten, aan de eettafel en al, de eerste keer deze vakantie.

En na het ontbijt werd de lucht nog blauwer, rond dezelfde tijd als we al vaker hebben gehad. Kortom, het is een behoorlijk mooie dag geweest, ik heb de hele dag zelfs geen sokken aangehad, ook de eerste keer tijdens deze reis.

Onze buren, die van het net nog mooiere plaatsje naast ons, waren vertrokken dus wij zijn op die plaats gaan staan, die ligt net wat meer in de zon, en nog dichter bij het water, zalig.

Het plan was vandaag om een rustdagje te houden en dat hebben we ook gedaan. Tenminste, de camper een beetje schoon gemaakt van binnen, opgeruimd, slaapzakken gelucht en zo, wc en grijs water geleegd, van die dingen. 

Zelfs mijn blauwe stoel uitgehaald vandaag waar ik lekker in heb liggen lezen, in de zon, in tshirt, jawel.

Heerlijke plaats op camping Balerod

Jan ging vanmiddag wandelen, brood halen in een winkel, die 3,5km verderop zou liggen. Ik was ook van plan te wandelen maar niet zo ver, en pas als mijn boek uit was.

Zo gezegd, zo gedaan, hij weg, ik eerst nog wat lezen en dan ook op weg. Ik vond direct na de ingang van de camping een bosweggetje en liep daar vrolijk over, redelijk mooi weer, wandelen in een mooi rustig bos, heerlijk. Na een kwartier kwam die bosweg uit, midden op alweer een volgende camping en ik liep daar dus nieuwsgierig op, eens kijken of die beter was dan de onze. Nee, absoluut niet, zelfs verschrikkelijk, caravans echt dicht op elkaar, geen boom te zien, super groot en heel ongezellig. Deze lag ook aan hetzelfde water als wij, maar slechts een klein stukje, en niemand stond direct aan het water. Ik maakte snel een foto voor Jan om hem te laten zien hoe erg het daar was toen hij zelf opeens de bocht om kwam, op diezelfde camping waar we geen van twee eigenlijk hoorden te zijn, stom toevallig. Hij had geen brood kunnen vinden en was die camping dan maar opgelopen om te kijken of er ergens een campwinkel was, en zo kwamen we elkaar stomtoevallig tegen, super grappig, we konden er niet over uit. Samen via mijn weg door het bos terug gelopen, hij was anders via de weg teruggegaan, maar mijn weg was leuker en korter, geen winkel meer gevonden trouwens.

De rest van de middag lekker liggen lezen, het was nog steeds zonnig en dat bleef zo tot een uur of 6, toen kwam die rotwind weer opzetten en zijn we weer binnen gaan zitten, ook weer binnen gegeten. Ik ben benieuwd of we nog eens buiten kunnen eten deze vakantie 😏

Er kwamen trouwens nog een stel Nederlanders nieuw aan, die waren een beetje op de terugweg naar huis, hier al 3 weken, en die hadden de eerste 2 weken een hittegolf meegemaakt, 25 graden… 😳😳😳 

Dat is voor ons niet voor te stellen, maar goed, we gaan met kleine stapjes vooruit, dus wie weet zitten we over 2 weken ook te zweten. 

We zouden hier morgen vertrekken, morgen gaat het regenen schijnt het, en alvast een stuk rijden richting Camp Grinsby waar we donderdag hebben gereserveerd, een 2,5 uur rijden hier vandaan. 

Maar ik vond eigenlijk niet direct een leuke camping dus we besloten om hier een dagje langer te blijven, liever hier in de regen dan ergens op een veel minder leuke plek. We blijven dus nog een dag langer op onze super plek.

Woensdag 12 juni

Beetje ongewone dag vandaag.

Gisteravond heel laat, we lagen al in bed, ging de telefoon, onze huisoppassers. Toen ik dat nummer zag sloeg de paniek al direct toe. 

Gelukkig niets levensbedreigends zo bleek, maar wel niet leuk, de electriciteit was uitgevallen en als ze de hoofdschakelaar weer omzetten viel alles weer uit. Dankzij Jan zijn telefonische instructies kon het probleem gelokaliseerd worden, het was de inductiekookplaat, op zich wel een probleem natuurlijk, maar zolang die kring niet opstond hadden ze tenminste weer licht. We konden ze ook nog een elektrische tweepits aanwijzen om even verder te kunnen, en we beloofden dat we iemand zouden zoeken om het probleem te verhelpen. Maar het was wel even stress en wat verslagenheid, kookplaat misschien kapot, geen goed nieuws.

Dat probleem was dus voor vandaag, en, ook vanmorgen, om 7h zou onze jongste kleinzoon van 13 maanden een (kleine) operatie moeten ondergaan, wel onder volledige narcose dus toch altijd spannend, zeker omdat hij nog zo klein is.

Dat was dan ook het eerste waar ik aan dacht toen ik wakker werd om kwart voor 8: hij is nu onder het mes, brrr. Om daarna te bedenken dat we ook nog het probleem van de kookplaat moesten oplossen.

En dan was het buiten grijs, koud en heel winderig, dus daar werd je ook al niet vrolijk van. 

Gelukkig kregen we al snel bericht dat alles goed was verlopen met Otis, snel in slaap en snel weer wakker, vrolijk als altijd, niets aan de hand. Dus dat was al een opluchting.

Voor de kookplaat hadden we  bedacht om iemand uit de straat te vragen van wie we weten dat hij elektricien is, maar die we verder niet echt goed kennen. Zijn nummer online opgezocht, hij kon ons echter niet helpen, zijn specialisme was iets anders maar hij was wel zo vriendelijk om iemand anders aan te raden. Die was super behulpzaam, beloofde te komen en zelfs een reserve mee te nemen zodat die mensen verder konden. 

We haalden opgelucht adem, twee dingen goed afgelopen. En rond 10h werd het weer ook iets beter, het werd weer wat blauwer, wat zon, maar helaas wel nog een straffe wind, en die is de rest van de dag niet echt weggegaan. 

We zijn dan lopend op zoek gegaan naar een bakker, Jan had op google maps een adres gevonden, een 2km terug. Maar toen we daar aankwamen was het een gewoon huis, niets te zien, mijnheer was buiten gras aan het maaien, en nee, hij was zeker geen bakkerij, hij verwees ons wel naar een winkel een stuk terug en dan aan de andere kant van onze camping. 

Het bleek een campingwinkel, waar Jan gisteren dus naar op zoek was maar niet had gevonden. Nu wel, en we kochten direct nog wat meer dan brood. We hebben zelfs Ficka gekocht, een Zweedse gewoonte, kaneelbroodjes voor bij de koffie. Eenmaal terug op de camping hebben we die dan lekker opgegeten, om het goede nieuws te vieren, zelfs buiten in de zon, met een vest aan ging het.

Zo hebben we tot een uur of 3 buiten gezeten, tot de zon weg was en er donkere wolken kwamen opzetten, en onweer in de verte.

Wij hebben alles snel ingepakt, maar geen druppel gezien, de hele dag niet. Gelukkig maar, want bij het inpakken van de achterkoffer lag er allemaal nattigheid waarvan we niet wisten waar het vandaan kwam. Het was ons al wel opgevallen dat de watertank veeeel sneller leeg was dan anders, er was blijkbaar ergens een lek waar dringend wat aan gedaan moest worden.

Het duurde even voordat Jan het probleem gelokaliseerd had, het bleek de aansluiting van de douche te zijn waar er constant wat water uit lekte. Handige Jan heeft het kunnen oplossen met een ander stuk dat hij met spanbanden heeft afgeklemd, heel provisorisch maar het werkt voorlopig. Nu hopen dat het houdt tot we thuis zijn en hij het definitief kan repareren. 

Het was dus een rare dag, maar alles is min of meer goed gekomen, gelukkig.

Het ergste vandaag was dan nog dat, toen ik ging afrekenen, de eigenaar vertelde dat ze hier een hittegolf hadden gehad en dat het weer vorige woensdag was omgeslagen, DE DAG DAT WIJ ZIJN AANGEKOMEN Echt waar, het moet weer lukken, het is ons echt niet gegund om mooi en warm weer te hebben op vakantie, de uitzondering was Gambia, maar verder… We moeten maar niet meer op vakantie gaan 😢

Morgen vertrekken we hier, 3 nachten op dezelfde plaats gestaan, dat doen we niet vaak, maar het was hier heerlijk, en prachtig. Morgen naar het beroemde camp Grinsby, ook weer voor 3 nachten, we worden lui ☺️

Donderdag, 13 juni

Vanmorgen grijs bewolkt en steenkoud, en dat is de rest van de dag zo gebleven, geen streepje zon of blauwe lucht gezien.

We zijn dus vertrokken van onze zalige camping en doorgereden naar de waterval Elgafossen (in het Noors) of Algafallet (in het Zweeds) , de grens tussen de 2 landen ligt precies op de helft van de waterval. We reden er naar toe via de meest prachtige weggetjes, door bossen, langs meren, hier en daar een huisje, echt in the middle of nowhere, echt zoals ik me Zweden had voorgesteld. We parkeerden ergens in het bos en konden de waterval al horen en liepen er dus naar toe, en kwamen er naast, meer aan de bovenkant uit, wat al mooi was. Je stond er vlak naast en zag die watermassa naar beneden storten. Op de top van de waterval was een brug, ook met een bordje die aangaf dat het de grens was, en de twee vlaggen, we hebben dus ieder in een ander Scandinavisch land gestaan ☺️

Via de Noorse kant kon je naar beneden lopen en onderweg waren er verschillende uitzichtpunten waar je naar toe kon klauteren over stenen, en het ene zicht was nog mooier dan het andere, helemaal beneden was er weer een brug en dan zag je de hele waterval in al zijn glorie, prachtig, prachtig, een voor in mijn top 5 van mooiste watervallen die ik ooit gezien heb. Ik werd er helemaal vrolijk van, ondanks het grijze weer, we hebben daar een tijd rondgelopen, hem vanuit elke hoek bekijkend en ik heb genoten. 

Elgafossen waterval

Daarna weer in de Nimbus gestapt, en vertrokken naar Camp Grimsby, de camping van Staf en Monique Coppens. Onderweg nog even bij een ICA binnen gesprongen om wat voorraad te hebben voor de komende dagen en zo kwamen we om kwart voor 2 op de camping. Ik vroeg om een rustige plaats en de jongen aan de receptie bracht ons naar zo’n plaats, maar die was ver van het meer, je zag het meer zelfs niet van daar, dus ik was niet zo enthousiast. We mochten zelf verder zoeken, en vonden een betere plaats, niet ver van het meer, maar ook niet geweldig, het was het niet voor mij, druk, in een rij met andere campers, aan de weg naar het strandje voor ons, door het weer was het daar nu niet druk maar stel je voor dat de zon zou gaan schijnen. Terwijl Jan de camper ging halen keek ik wat in het rond en ergens in de verte leek ik een betere plaats te zien. Dus toen Jan aan kwam rijden en parkeerde moest ik hem vertellen dat ik misschien toch nog ergens anders wilde staan, hij zuchtte diep maar ging gehoorzaam mee kijken. 

En ja, die plaats was het helemaal, echt super . We zitten vlak aan het water, aan een rustig straatje, helemaal aan het einde, met ons zicht naar het meer en de eilandjes, en niemand naast/ voor ons, en er komt ook niemand staan want die plaats is gras en rots en hellend, niet handig om te staan, wij zitten op het laatste goeie stuk. 

Ik was dus heel erg blij, we staan hier 3 nachten dus dan wil ik ook op mijn gemak staan, mooi en liefst zonder binnenkijkende buren, en dat is deze plaats.

Alleen goed weer ontbreekt dus nog, en dat zit er de komende dagen ook weer niet in. Ik begin er echt schoon genoeg van te krijgen, dit is niet zomaar een vakantie zonder goed weer, dit is een vakantie met alleen maar slecht weer, rondlopen zonder vest en windjack is onmogelijk, buiten zitten kan ook alleen maar op die manier en dan nog, het is gewoon steen koud, en ongezellig. We hebben tot nu toe 3x buiten ontbeten, mits een vest aan, en ‘s avonds nog geen 1 keer buiten gegeten, de gemiddelde temperatuur is 13-14 graden, echt niet leuk. 

We zijn vanaf de camping wel nog een wandeling van 3 km gaan maken, netjes aangeduid, en volgens mij uitgezet door hunzelf. We zagen Staf Coppens himself trouwens nog even die net aankwam met de auto, net toen we camping afliepen. 

De wandeling zelf was heel mooi, door een prachtig bos met varens en mossen en stroompjes en lupines en wilde orchideeen, zalige wilde bosaardbeitjes, langs vennetjes en meertjes, echt prachtig. 

Terug op de camping hebben we de rand van het meer een stuk afgelopen, alweer klauterend over rotsen, het was mooi, je zag de eilandjes en herkenden alles van de tv, wat op zich wel leuk was. 

Ik zag ondertussen ook nog de hele familie Coppens, eerst Nora, later Beau, en opeens liep ik achter Staf en Monique, voordat ze een deur met prive erop binnen gingen. Ik heb ze uiteraard met rust gelaten, als het te pas komt wil ik best wel een foto maar ik ga ze daarvoor niet achterna lopen.

Daarna zijn we maar in de camper gekropen, schuilend voor de kou, en even later zelfs regen, daar zit je dan op je mooie plaats 😏 maar je ziet niks, je kunt in principe op een industrieterrein staan. Nee, we hebben al hele mooie dingen gezien maar dat kloteweer, die kou en die wind, zijn voor mij redenen om vroeger te vertrekken. Ik zat al te tellen, we hebben reservaties tot en met de 21e, dat is nog een week. En daarna denk ik dat we Zweden in ijltempo gaan verlaten, dit is echt niet leuk. Maar, maar, ik moet erbij zeggen, in Nederland en Belgie is het momenteel niet veel beter, ook koud en nat. 😢 Dus ook als we zouden vertrekken heeft het geen zin, het is nergens mooi. In Griekenland en Turkije  is dan het omgekeerde probleem, daar is het veel te heet, Acropolis afgesloten omdat de mensen in de wachtrij flauw vielen. Dan zitten we toch net iets beter.

Vrijdag 14 juni

Vannacht had het weer behoorlijk geregend maar toen we opstonden was er toch zon, nee, het was veel lichter grijs, je zag de zon af en toe door de wolken, een verbetering.

We zijn dan maar gauw een wandeling gaan maken, een andere van de keurig uitgezette wandelingen rond de camping, deze was 5,5 km, en op het einde nog een stuk van de 2 km wandeling meegenomen ook, en super mooi, ook best pittig af en toe, en avontuurlijk. We liepen echt dwars door het bos, over een paadje van 30 cm breed, af en toe een vennetje of stroompje overstekend via boomstammen, of klauteren over rotsen of een dode boom, maar het was prachtig, hier is een bos nog echt een bos, met varens en mos, en veel slakken, weer de pikzwarte en we zagen ook een albino, puur wit, nog nooit eerder gezien. We volgden de rode lintjes die overal hingen, keurig, en nodig want met door dat bos te dwalen was ik al snel alle gevoel voor richting kwijt. 

Bij het allerlaatste stuk, we liepen langs het meer en konden de camping al zien, begon het te regenen, en tegen dat we bij de camper waren zelfs behoorlijk hard, maar we hadden het gehaald. 

Om 13h was mijn tijdslot voor de wasmachine, en met dat natte weer ook maar een droger gebruikt, en nu is de waszak weer heerlijk leeg, en de kast vol met droge schone spullen, we kunnen verder. 

‘S Middags was het weer beter, we zagen zelfs de zon af en toe, en stukken blauw. Daarom waren we de andere kant van de camping eens uitgelopen, daar bleek het ook heel mooi. Ik wilde naar een uitstekende platte rots die we vanuit de camper kunnen zien en die we weer met klauteren hebben kunnen bereiken. Ook daar was het weer mooi, en het terrein van de camping is gigantisch. We vonden trouwens ook een houten terras dat ik herkende van de tv, waar de broers en moeder een glas dronken. Het was ondertussen wel verzakt, ik durfde er niet op. Op de terugweg begon het alweer zachtjes te regenen, en harder hoe dichter we bij de Nimbus kwamen.

We hebben trouwens ontdekt dat de caravan, de enige die wij zien, naast ons maar net iets hoger gelegen, die van Staf zijn moeder is. En ik herinner me dat ze zeiden dat die op het mooiste plekje van de camping stond, met het mooiste uitzicht, en dat hebben wij dus ook. Ja, ik ben super blij met deze plaats. Jan heeft wel gezucht toen ik zo lastig was en elke keer wilde veranderen, maar hij heeft toch ook toegegeven dat dit de beste, mooiste en tegelijk ook rustige plaats is, we zien hier geen caravan of camper tenzij we opzij naar boven kijken waar dus die van mama Coppens staat, en ze is er niet dus we staan alleen, heerlijk.

De familie Coppens zelf zien we veel, rennend over de camping, vriendelijk groetend, maar niet gesproken.

Tegen de avond zagen we alweer wat zon, en hoera, we hebben voor de allereerste keer buiten gegeten, wel met een vest aan, maar we zaten buiten. Hier is veel minder wind dan aan zee, nu we in het binnenland zitten, en dat scheelt veel. Benieuwd wat morgen brengt, de vooruitzichten zijn weer slecht, maar vandaag zou het ook niet goed zijn, en dat viel toch mee.

Mooi plaatsje op Camp Grinsby

Zaterdag 15 juni

Vanmorgen werden we wakker van het getik van ons camping nummer bordje dat aan de camper hing, wat betekende dat er nogal wat wind was. Het was dan ook een aangename verrassing dat het wel zonnig was, zelfs redelijk weer, en het werd steeds mooier, grotendeels blauw en veel zon, zoveel blauw hebben we nog niet veel gehad. We maakten al plannen om vanmiddag te gaan kayakken op het meer.

Maar eerst ging Jan nog een grote wandeling maken en ik een kleinere, de andere kant van de camping nog verder verkennen, en nog wat foto’s van gisteren opnieuw maken maar nu met zon.

Het terrein hier is gigantisch, met nog veel meer baaien en inhammen en bos. Ook vond ik in een andere baai een vlot met daarop een sauna. Daar werd ik helemaal enthousiast van, dat leek me geweldig om naar daar te kayakken en een lekkere sauna te nemen en dan wat zonnen op dat dek. Dus ik wilde ernaar gaan vragen, als de receeptie weer open ging om 14h. Jan en ik kwamen met 2 minuten verschil terug bij de Nimbus, maar ook de wolken kwamen eraan, en het werd in snel tempo grijs en het begon te regenen. Dus geen sauna of kayak, we zijn in de camper gekropen en hebben de hele middag wat gelezen, de regen is eigenlijk niet meer gestopt, het was verschrikkelijk koud en er was zoveel wind dat we zelfs de luifel weer hebben afgebroken, ondanks de stormbanden, maar we wilden niet riskeren dat hij scheurde. Het was sowieso de eerste keer in Zweden dat we de luifel hadden open gezet. Het was echt verschrikkelijk kloteweer, ook nu giet het nog steeds. Zo jammer, het is hier prachtig, heel veel te zien en te doen, maar we hebben er niet volop van kunnen profiteren. 

Morgen vertrekken we hier alweer. Toen ik alvast wat afval ging wegbrengen zag ik Beau die, samen met een vriend een bijna leeg wijnvat uit de afvalcontainer viste en waarschijnlijk leegdronk 😏  Ik heb me er maar niet mee bemoeid.

Morgen rijden we richting Stockholm waar we overmorgen zouden aankomen. Ik geloof niet dat we hier ooit nog mooi weer gaan hebben, vanmorgen was ik wel optimistisch, het zag er opeens zo leuk uit in de zon, maar het was dus maar zeer tijdelijk. 

Zondag, 16 juni

Nadat het uren en uren gegoten had, ‘s nachts ook nog, werden we wakker onder een donkergrijze hemel. Ik had er schoon genoeg van en wilde eigenlijk gewoon naar huis, niet dat het weer daar beter is, maar dan kun je wel comfortabeler binnen zitten.

Het was ondertussen wel droog, ontbeten, alle tanks geleegd en gevuld, en toen nog een selfie gemaakt met Monique en wij weer op weg, dag Camp Grinsby. Het was mooi, de eerste minuten na aankomst was ik wat teleurgesteld over de camping, het middenveld was wat saai, maar na 2 dagen steeds meer ontdekken op dat gigantische terrein, de baaitjes en bossen, de prachtige wandelingen, was ik helemaal enthousiast, echt wel een topcamping, zeker ook omdat we zo’n heerlijke prachtplaats hadden. Zo jammer van het weer, dat we niet meer hebben kunnen doen.

Met Monique Coppeens op camp Grinsby

We reden richting Orebro, ongeveer halfweg Stockholm, onderweg nog even bij een Lidl binnen gesprongen, die zijn hier gewoon open op zondag.

Ons doel vandaag was Kungsor, waar er een ‘Miniature kingdom’ zou zijn, had ik op google maps gezien. Ik verwachtte er niet teveel van, maar het bleek veel groter dan gedacht, behoorlijk zelfs. In een grote hal was er een gigantisch diorama, met gebouwen uit Zweden, en veel aankleding, heel veel details, waaronder ook de hal met het Kingdom zelf, veel scenery, heel veel figuurtjes, we zagen Abba en Grethe Thunberg, we bekeken alles vanaf de voorkant, er waren ook veel knopjes die dingen in werking zetten, maar de details dieper in het decor kon je natuurlijk niet zien. Aan het einde was er nog een heel stuk waar ze bezig waren met nog nieuwe dingen te maken, zo’n basis is ook al heel indrukwekkend, met alle bedrading en hoogteverschillen. 

Miniature Kingdom in Windsor

Helemaal aan het einde lagen er twee VR brillen op een tafel, die we nieuwsgierig ook eens op zetten, en hoe geweldig bleek dat. Met de brillen kon je zelf door het decor lopen, en de details van dichtbij zien, meerijden op de trein, of erover vliegen met een drone, door de straten lopen, het was geweldig, ik vond het super super leuk en bleef maar rondlopen en kijken. Helaas was de batterij van Jan zijn bril toen op en hij moest stoppen, dus toen ben ik ook niet lang meer doorgegaan en zijn we maar eens vertrokken, maar een succes was het. We zijn er dubbel zo lang gebleven als verwacht.

Princess Chistina’s Maze

Daarna naar een vlakbij gelegen historisch punt gereden, Princess Christina’s maze noemen ze het. Het zou al heel oud zijn , een paar honderd jaar, maar de precieze bedoeling kennen ze niet, behalve dat het een maze is. Vanaf daar had je ook een prachtig uitzicht over alweer een meer, en het was ook behoorlijk goed weer, tamelijk zonnig, dit is trouwens de eerste dag in de hele vakantie dat ik niet mijn windjack heb aangehad, enkel mijn vest.

Daarna reden we naar de dichtsbijzijnde camping, aan datzelfde meer, maar 1,5 km verder, Ekuddens camping, waar we door een zeer vriendelijke mevrouw ontvangen werden en zelf een plekje mochten zoeken, alweer een leuke plek, met zicht op het meer, en er was zon! We hebben buiten gegeten! Zonder jas aan! De temperatuur was hier echt een paar graden hoger, in bed hoefden we ook niet en de dons en de slaapzakken te gebruiken, het is absoluut warmer. Benieuwd of het zo blijft. Morgen naar Stockholm, dat zou ook wel leuker zijn met mooi weer ☺️

Ekuddens Camping in Kungsor

Maandag 17 juni

Vanmorgen deed Jan het gordijn open en het bleek zonnig, blauwe lucht, zon, feest! De camping afgereden en daar vlakbij een mooi natuurgebiedje bezocht, mooi langs het water met riet en plompebladeren, en zo langs het water gelopen. 

En daarna op naar Stockholm, dat ging vloeiend, niet spectaculair mooi, gewoon een grote weg. En zo kwamen we om een uur of 2 aan op stadscamping Bredang, waar ik gereserveerd had, en ja, er hing een sleutel klaar, voor het electriciteitskastje zo bleek. De camping was vol, en hij is groot, alles stond dicht bij elkaar Maar…onze plaats bleek op zich al groot, en naast ons is een stuk wat nogal smal is, waar dus geen grote camper kan staan, en daar is ook geen electriciteit, dus daar is de hele dag niemand komen staan, we staan dus eigenlijk weer op een hele goeie plaats☺️ 

We zijn een wandeling gaan maken naar het strandje hier vlakbij, eerst door een mooi bos en toen bij een giga rivier waarvan een stuk was afgescheiden waar je kon zwemmen en een strandje. Natuurlijk ging het NET bewolken toen we op het strand waren, en kwam de zon weer volop terug toen we terug bij de camper waren 😏

We zijn nog eens naar het winkelcentrum gelopen, hier 10 min vandaan, boodschappen gedaan en daar kunnen we morgen ook de metro nemen naar Stockholm centrum. 

Dinsdag 18 juni

Onze 36e trouwdag vandaag, een dag waar we vroeg zijn opgestaan want om half 9 namen we de metro, klaar voor een dag vol plannen bij ons bezoek aan Stockholm. 

Alles verliep soepel, na een dik kwartier stapten we uit bij de halte, direct ook van het treinstation en zo grappig, opeens herkende ik een plein waar ik met de VR bril in miniatuur Stockholm ook had gelopen. Met google maps in de hand liepen we naar de startplaats van een boottocht over de kanalen van Stockholm. Onze go city pass voor de eerste keer gebruikt om die boot te boeken en dat ging soepel. De eerstvolgende boot vertrok anderhalf uur later dus we hadden tijd om nog wat rond te lopen. Zo kwamen we bij het Koninklijk paleis waar we met onze pass ook gratis binnen mochten, daar hadden we dus net even mooi tijd voor. 

Koninklijk paleis

In de kelder waren hele oude rijksschatten, kronen van koningen van honderden jaren geleden, oude mantels en juwelen. Boven konden we de gastenkamers bezoeken, de zaal voor staatsbanketten, er waren mooie beelden en andere kunst. Het was een aangenaam bezoek, leuk even tussendoor. 

Daarna dus de boot op, we waren laat want ik had nog een wc moeten zoeken dus we hadden niet zo’n goeie plaats, we zagen niet zoveel, heel jammer. Het was maar een tocht van 50 min, de royal canal tour, langs groene eilandjes, niet in het centrum. 

 

 Een keer terug zijn we naar het vlakbij gelegen Gamla Stan gelopen, de oude stad, waar we onverwacht de changing of the guards meemaakten, om 12h15, met veel muziek en zelfs gezang en natuurlijk veel gemarcheer, blij dat we dat ook nog even meegepikt hadden. De oude stad op zich was ook leuk, smalle straatjes met veel geel en oranje gekleurde huizen, en veel antiekwinkeltjes en de nodige souvenirshops. We hebben lekker geluncht in een konditorei, brood met kaas, geitenkaas, walnoot, appel, honing en dan gegrild, succes.

Changing of the guards

Verder gedwaald door de straatjes en toen terug naar het water gelopen, dat hier overal is. We zouden de hop on, hop of bus nemen naar het Vasa museum maar het was mooi weer en we besloten te lopen, het was maar een dik half uur. 

Het was een mooie wandeling, flanerend over de boulevard, in de zon, af en toe een brug over want Stockholm ligt verspreid over verschillende eilandjes. Het was zonnig en blauw, met wat wolkjes hier en daar, maar in het algemeen: Stockholm in de zon, hoera ☺️

We vonden het eiland waar we moesten zijn, daar was museum na museum na museum,  5 ervan gaan we deze 2 dagen  bezoeken. Het was daar sowieso heel mooi, groen en gezellig.

Allemaal bordjes die de weg wezen naar de verschillende musea, het Vasa bootmuseum was de eerste dat we wilden zien.

Alweer soepel binnen met onze passen en daar waren we dus. De Vasa is een boot die in de 17e eeuw vlak na de start gezonken is, wegens slecht gebouwd, te hoog voor de kiel of zoiets. Het was dan ook een gigantisch ding. Eind jaren 60 hebben ze hem boven water gehaald, wat je helemaal kon zien in een film. Daarna hebben ze alle losse stukken er weer aan gepuzzeld, en gerestaureerd, hij is voor 98% nog origineel.

Vasa boot museum

En prachtig, indrukwekkend, het museum was er dan omheen gebouwd en je kon vanaf verschillende niveaus de hele boot bekijken, er waren verder nog exhibities over hoe het er van binnen uit had gezien, de boot ook op 1/10 schaal, met de originele kleuren, heel kleurig trouwens, ze hadden 12 jaar pigmentonderzoek gedaan om alles zo oorspronkelijk mogelijk na te maken. Het was echt geweldig, zo mooi, zo indrukwekkend, we waren super enthousiast, en zijn er een hele tijd gebleven, hem van alle kanten op alle niveaus bekijkend. 

Aan het einde was er trouwens ook nog iets leuks, boten in lego, waaronder dus ook de vasa, die je via een hendel kon draaien zodat het leek of hij zonk, de Titanic was er ook nog, enfin verschillende boten, ook heel leuk.

Toen we buiten kwamen begon het net te regenen, totaal onverwacht, had de app niets van gezegd, toen we naar binnen gingen was het ook nog zonnig, maar nu goot het, gelukkig hadden we toch onze regenjasjes mee, anders waren we doornat geweest. Ik zag nog een bordje met museum of shipwrecks en aangezien we toch nog ruim 3 kwartier hadden voor ons volgende tijdsslot gingen we daar eens kijken En ja, ook daar mochten we gratis naar binnen met onze pas, we hebben de kosten er al aardig uit ☺️ Ook dit museum was heel leuk, ook weer heel interaktief, het ging dus over het bergen van verschillende beroemde boten, hoe het gekomen was, wat ze gevonden hadden en allemaal op een heel visuele manier gebracht, heel boeiend, alsof je met de duikers mee onder water was, blij dat we dat ook nog even gezien hadden. 

En toen gingen we naar de laatste stop van de dag, het hoogtepunt, dat nog geen 5 min verder lag, ik zei al, het is daar een eiland vol musea.

Dit museum moet je natuurlijk bezoeken als je in Stockholm bent, het Abba museum, zeker als je toch wel een beetje Abba fan bent. Dit was wel het enige museum dat niet bij onze go city pass was inbegrepen, ik had dit tijdsslot ook vantevoren moeten boeken. 

Het was geweldig, super leuk, veel foto’s natuurlijk, van toen ze jong waren, hoe ze elkaar tegen kwamen, een zaal over ‘de dag die alles veranderde’ waar het Waterloo filmpje constant werd afgedraaid, een opnamestudio met hokjes erbij ‘om auditie te doen’, dus eigenlijk karaoke zingend voor een scherm bij die studio, er waren alle kostuums, de arrival helikopter, je kon op een podium meedansen met de hologrammen van de 4 leden, als 5e lid, wat de max was, de landrover uit de Mama mia film kon je in zitten, muren vol gouden platen en alle albumhoezen, films en filmpjes over Abba, dat geweldige filmpje met die Abba poppen, die poppen zelf ook uiteraard, natuurlijk overal abbamuziek, het was er echt geweldig, ik heb me kostelijk geamuseerd, nog leuker dan ik verwacht had.

Abba museum

Daarna zijn we weer een half uur terug gelopen, terwijl hopen en hopen mensen ons tegemoet kwamen. We vroegen aan iemand wat er aan de hand was en er bleek een concert te zijn van Offspring, die ik wel van naam ken maar ik kan er geen nummer van opnoemen, toch al een oudere band, uit de nineties meen ik.

In ieder geval, met de metro terug vanaf het station Slussen, nadat we eerst per ongeluk bijna op de ferry Slussen zaten.

Om 20h stapten we hier uit de metro en het was alweer aan het gieten, toch weer onze regenjasjes aan en zo naar de camping, waar we hier bij de plaatselijke Thai hebben gegeten. Mijn voorgerecht was uiterst pittig, op het randje van te. Het hoofdgerecht zou nog pittiger zijn dus ik heb dat maar snel geannuleerd en iets zoetzuurs genomen, die heel lekker was. Het was dus bijna 22h toen we de camper in kwamen, een beetje doodmoe. Mijn telefoon deed raar, ik kreeg geen connectie meer, dat heeft een hele tijd geduurd voordat Jan het opgelost kreeg, enfin, het was een lange, enerverende dag, maar wel heel geweldig, een speciale huwelijksverjaardag alweer, een jaar geleden waren we bij Bruce, 2 jaar geleden in Lagos in Portugal, en daarvoor in Krkaa, ook al zo bijzonder, en nu dus in geweldig Stockholm. 

Morgen nog eens de stad in, er staat nog wat op het programma, maar morgen doen we het iets rustiger aan, tenminste, dat is het plan. 

Woensdag 19 juni

Viking museum

Vanmorgen veel relaxter vertrokken en we waren niet eens zoveel later dan gisteren. Het is sowieso niet nodig om er zo vroeg te zijn, het leven, in ieder geval de toeristische attracties begint pas om 10h, zo ook de hop on die we als eerste namen, en zo reden we de stad door, langs het koninklijk paleis, de opera, allemaal dingen waar we gisteren al lopend zijn langs gelopen. We stapten uit op ‘het museum eiland’, we kenden de weg ondertussen daar ☺️ en liepen rechtstreeks naar het Viking museum, wat als eerste op de planning stond. Dat was een leuk museum, vooral door de grappige gids, een Viking van 2m05 groot, met baard en al, in Viking kostuum.

Hij veronderstelde dat ze hem alleen op zijn uiterlijk hadden ingehuurd maar hij was toch ook archeoloog en was nu een master aan het doen over Vikingen. (Hij was dus wel de juiste man voor de job) Hij deed het alleszins leuk, vertellend over de Vikingen en de verschillende foute mythes die erover zijn. Heel grappig, er was een meisje in het publiek, samen met haar familie, volgens mij was ze nog geen 10jaar, die blijkbaar gefascineerd was door Vikingen, ze was de enige van alle toehoorders die alle antwoorden wist als de gids weer eens een vraag stelde als:  wie weet wat dit is? 

Verder in het museum waren natuurlijk veel gebruiksvoorwerpen, wat kamers in gericht zoals toen, en als laatste een soort efteling attractie. In een gondeltje reed je over een rails van set naar set terwijl het verhaal verteld werd over een viking familie waarvan de vader op reis ging om geld te ‘verdienen’ Het was een combinatie van decors met poppen, geschilderde voorstellingen, een vertelster die werd geprojecteerd op schermen. Het was leuk gedaan, de hele tocht daardoor duurde 11 minuten. 

In het cafetaria hebben we dan nog een zalige ficka gegeten, Jan cheesecake, ik een zaaaalige mudpie. 

Daarna liepen we naar het daar vlakbij gelegen Skansen, voor zover ik het begrepen had was dat een openlucht museum met oude huisjes, een soort Bokrijk, en dan de oudste van Europa. 

Ik dacht daar een uurtje of anderhalf te blijven. Was dat even een vergissing, want we vonden het geweldig, het was ook gigantisch groot. 

Direct nadat we binnen waren was er zo’n soort bergtreintje naar boven, dat was eigenlijk niet bij onze kaart inbegrepen maar het meisje liet ons er toch op, voor niets. Boven zagen we al wat, een watermolen, leuke houten huisjes, en vooral een uitkijkpunt van waar je mooi zicht had

op de stad in de verte, en vooral op het Nordisk museum, een schitterend gebouw wat van overal te zien is, en 1 van de mooiste gebouwen van Stockholm genoemd wordt, dat dacht ik al, ik had er al vanaf de eerste dag in de boot met bewondering naar gekeken, al 20 foto’s van gemaakt, maar nu was er echt het mooiste zicht. 

Op de kaart die we hadden gekregen bleek dat er ook een afdeling met ‘Nordic Animals’ was, plaatselijke dieren dus, zoals de eland, de beer, de arctic fox, de lynx, zeehonden,…

Wij dus eerst naar daar, en de eerste die we zagen was werkelijk een koppel gigantische elanden,wat een beesten, de schofthoogte is nog een stuk hoger dan een paard. 

Het volgende verblijf was dat van de beren, een bjorn in het Zweeds ☺️ We zagen er 3 gezellig liggen in een hoekje helemaal aan de andere kant. We zagen ook een verzorgster eten rondstrooien in een ander groot buitenverblijf en bleven dus maar even wachten,en ja, even later kwamen de beren naar buiten, op zoek naar dat voedsel en we konden ze geweldig zien, vlak voor ons over een boomstam aan het lopen, spelend met een buis om het daarin gepropte voesel eruit te krijgen, ruzie maken om een paprika, we stonden echt op de eerste rang, het was zo leuk. 

Ook de lynx en de arctic fox kregen we helemaal duidelijk in beeld, alleen al in dat stuk van de dieren zijn we al meer dan een uur geweest, en toen moesten we nog aan de huisjes en dorpjes en stadje beginnen. 

Het was geweldig leuk, in sommige huisjes waren ze bezig, net als in Bokrijk, er liepen overal mensen in kostuum, zoals ‘in de tijd’, er was een glasblazer, meubelmaker, vrouwen die in de keuken van een landhuis een heel menu aan het maken waren, er was zoveel te zien, en het was ook nog eens mooi zonnig weer, wat natuurlijk helemaal geweldig was.

   Skansen

We zijn in dat Skansen veel en veel langer gebleven dan gepland, zelfs zo lang dat er geen tijd meer was voor de skyview vanaf de Avicci arena, wat wel gepland was. 

We namen de hop on weer nadat we Skansen na uren rondlopen verlaten hadden en stapten uit bij iets wat ik wel nog absoluut wilde doen, een bezoek aan een ijsbar, wat ook onder onze pass viel, anders had ik het niet eens geweten. 

We kregen een warme cape en handschoenen en moesten door een sas, om zo in de bar te komen. Het was daar -7 graden, en alles was van ijs, de bar zelf, de muren, de decoraties, de tafels, de glazen. We mochten een cocktail kiezen en die werd in die maffe ijsglazen klaar gemaakt. We waren tegelijk aangekomen met een paar Schotten en we hebben dan ook foto’s voor elkaar gemaakt, en nu hebben we dus hele leuke foto’s van ons, in capes met ijsglazen, in de ijsbar, leuke herinnering. 

Ijsbar in Stockholm

Daarna hebben we de metro terug naar de camping genomen, in het winkelcentrum 2 pizzas gekocht en die in de oven gegooid, ik was echt veel te moe om te koken, in de metro viel ik bijna in slaap. Gisteren hebben we 18km te voet gedaan, vandaag 12 km, en dan zoveel gezien.

We gaan vroeg slapen, morgen vertrek naar het volgende adres, nog een heel stuk rijden ook .

Donderdag, 20 juni

Onder alweer een blauwe lucht maar wel met aardig wat wind ingepakt en Camping Bredang in Stockholm verlaten, op naar Tiveden, een van de mooiste national parks van Zweden schijnt. Ik had daar vlakbij in de buurt een camping gereserveerd, al in januari, want we zijn daar met Midsommer en dat is hier nogal een ding, alle campings vol, dus ik was goed op tijd begonnen.

Het was toch wel een 280 km rijden, een tijdje geleden dat we nog zo’n afstand gedaan hadden. Gelukkig zijn de snelwegen hier stukken rustiger dan bij ons, dat is echt veel relaxter rijden. Nog wat boodschappen gedaan bij de Coop, en zo arriveerden we bij camping Tiveden, onder een echt mooie blauwe lucht en zon ☺️

Ik had om een rustige plaats verzocht, met zicht op het meer. Dat kon niet allebei, het was of het een of het ander, ik moest kiezen. We gingen eens kijken bij de 2 mogelijkheden, de eerste lag rustig in een hoek van het veld, met uitzicht op veld en bos, en in de volle zon. De andere lag in de schaduw, volledig onder de bomen, aan het water en er stond een hele hele straffe wind. 

We kozen voor de zon en de rust, een grote mooie plaats, alweer zonder inkijk, ben er blij mee, wel zonder zicht op het Udern meer, maar die wind, nee, daar hebben we genoeg van gehad.

We zijn, na het installeren, een wandeling gaan maken, er stonden er verschillende aangeduid vanaf de camping, maar niet zo goed, onze oranje waren we algauw kwijt en vonden we ook niet meer terug, en we liepen door een omgehakt bos, een beetje troosteloos en zijn dan maar weer teruggegaan.

Hier in de zon, en in de warmte gezeten, zitten lezen, dat was echt heerlijk. Buiten gegeten zelfs!

Camping Tiveden

Blij dat we deze plaats gekozen hebben, op die andere was er nooit zon, en dit is toch wel even zalig ☺️, alhoewel het meer vanaf de steiger ook mooi is, het water van het meer zou een van de zuiverste zijn van Zweden, is zelfs officieel drinkwater! . Vandaag leek het wel de zee, met al die schuimkoppen en grote golven door de wind, zo’n verschil met waar wij staan.

Vrijdag, 21 juni

Midsommer, de langste dag. En we stonden op met mooi weer, echt mooi weer, een blauwe lucht, geen wind, zomers gevoel, en dat is de hele dag ook zo gebleven, echt de eerste zomerse dag, en dat op midsommer. 

Vanmorgen zag ik verschillende vrouwen bloemen plukken, op de meeste tafels stonden boeketjes wilde bloemen, sommigen maakten ook kransen. When in Rome….enfin, ik heb ook een boeketje wilde bloemen en grassen geplukt. 

Verder zat ik te wachten op allerlei feestelijke activiteiten, maar behalve twee familie tafels die gezellig samen zaten te kletsen en te drinken gebeurde er eigenlijk niks, de hele dag niet, ik dacht dat ze dansten en zongen, maar niet op deze camping dus, niets gemerkt, dat viel me wel tegen.

Maar wel genoten van het zalige weer, lekker gelezen en wat gewandeld tot bij het meer. Dat was stukken rustiger dan gisteren, toen sloegen de golven tegen de kant, nu kabbelde het vriendelijk.

Dus, misschien was dit het ideale moment om onze kano uit te halen, die we vlak voor vertrek in een opwelling hadden gekocht, speciaal voor de Zweedse meren. Ondertussen hadden we al niet meer verwacht om hem nog te kunnen uithalen, maar vandaag bleek opeens de perfecte dag. 

Kayakken op het Udern meer

Dus opgeblazen en alle stukken er ook aan bevestigd, hij bleek toch steviger en ook groter dan ik gedacht had, oorspronkelijk hadden we er niet zoveel vertrouwen in, hij was nogal goedkoop, van de action. Maar kijk, het viel enorm mee zo op het eerste zicht, dus wij ermee naar het meer waar we hem netjes te water konden laten, met ons erin. 

En dat ging goed, jammer dat we maar 1 peddel hadden, maar verder ging het heel vlot. Eerst bleven we voorzichtig in de buurt van de kant, maar daarna toch een stuk verder gepeddeld en ons dan heerlijk laten drijven op het water, er waren geen  motorboten of niets, heerlijk rustig, prachtig weer, het was genieten, echt zalig, echt vakantie. Dit had ik gehoopt in Zweden, lekker kayakken (in onze eigen kano) op een mooi meer onder een lekkere zon, heerlijk. We zijn zo ruim een uur op het water gebleven.

De rest van de middag nog wat gelezen en na het eten en de afwas zijn we weer naar het meer getrokken en hebben daar een anderhalf uur op de steiger gezeten, in de avondzon, wachtend op de zonsondergang om 22h17.

Het was prachtig licht, het was lekker weer, het was er veel minder druk dan verwacht, het was een leuke avond, de eerste keer in Zweden dat we al die tijd buiten hebben kunnen zitten, 

Op de camping zelf was er nog steeds niet veel van midsommer te merken, ik had gedacht dat het nog zou komen, maar niet dus, niks eigenlijk. Daar had ik me toch meer van voorgesteld, maar we hebben tenminste mooi weer gehad, een echte vakantiedag, morgen weer eens verder. 

Zaterdag 22 juni

Slecht geslapen vannacht, er trok ook weer een hevige regenbui over, en vanmorgen was het grijs, grijzer, grijst. Toch wel wat onverwacht na het geweldige weer van gisteren, het was weer koud en winderig. Ingepakt en naar de hoofdingang van het Tiveden National Park gereden, 21 km verderop. 

Prachtige ruime parking , duidelijke kaarten, uitgezette wandelingen, en nog foldertjes met de routes, een info centrum, prachtige houten terrassen, grilplaatsen, wow, dat was netjes verzorgd, netjes en mooi. We besloten een route te doen van net geen 3 km, dan moesten we de gele route met zwarte stipjes volgen en wij op weg. 

Het was prachtig, geweldig, het ene Wow moment na het andere. Wat een schitterend bos, prachtige rotspartijen waar je over moest klimmen, langs boomwortels als trapjes, meertjes, houten platformen met uitkijkpunten en houten bankjes, meertjes, baaitjes en inhammetjes met kleine strandjes. Het was geweldig, het zou maar een korte tocht zijn maar het duurde veel langer, we hebben uiteindelijk misschien 300m op een normaal pad gelopen, de rest was over en tussen rotsen, heel mooi, maar even doorwandelen doe je daar niet. 

 National park Tiveden          

Ik had gelezen dat Tiveden National Park de mooiste van Zweden zou zijn, daarom had ik deze uitgekozen, en ja, het was echt prachtig. Jammer dat we weer vertrokken, als we hier nog een nacht waren gebleven hadden we nog een andere wandeling gedaan, misschien zelfs in de zon, dat moet nog veel spectaculairder zijn. Gelukkig is het wel droog gebleven. 

Om 13h zaten we weer in de auto en het begon net te regenen en dat is sindsdien niet meer gestopt. We zijn eerst naar Motala gereden, specifiek naar Borenshult, waar de sluizen op het Gota kanaal liggen, gebouwd in 1800, toen een verbluffend staaltje, en nu nog steeds indrukwekkend. Het zijn eigenlijk 6 sluizen na elkaar, een boot gaat dus via deze ‘trappen’ naar boven of naar beneden, volgens het principe van een sluis, maar omdat dit er 6 na elkaar zijn is het nog veel spectaculairder. 

Sluizencomplex Gothakanaal bij Borenshult

We kwamen aan en het regende en woei, en het was koud en echt niet leuk. Het was niet duidelijk wanneer de sluizen open zouden gaan, op het ene bord stond 11h, op het andere 13h20, en het was ondertussen 14h15. 

Niet mijn foto ☺️

Het was daar koud en stormachtig en we gingen maar terug naar de camper die vlakbij geparkeerd stond (ook op deze parking was het alweer niet gelukt om te betalen). We zaten net weer in de camper toen er verschillende bellen afgingen, het sein dat er een boot kwam binnengevaren.

Dus toch maar weer eruit, tenslotte kwamen we om dit te zien, en nu zou ik het meemaken ook. Het was toch wel een speciaal zicht om die boten de trap af te zien gaan, het ging natuurlijk heel langzaam, sluis voor sluis vullen en legen. We hebben er 3 van de 6 bekeken, en toen hadden we het zo koud dat we echt terug zijn gegaan, maar we hadden het gezien. 

Als laatste vandaag zouden we nog een waterval bezoeken maar het bleef maar regenen, gieten zelfs dus we besloten snel een camping te zoeken, morgen zou het beter weer zijn, en dat is toch leuker om een waterval te bezoeken. 

Deze camping ligt alweer aan een meer, Malsanna camping in Aneby, maar door die kloteregen zitten we lekker binnen, jammer van het uitzicht. Het zou nog tot vannacht laat door blijven regenen maar morgen niet, daar hopen we dan maar op. 

Zondag 23 juni

Vannacht nog veel regen gehad maar vanmorgen was het dan toch droog, niet echt zonnig maar tenminste droog dus wij naar de Stalpets waterval in Aneby, die onverwacht opeens in een dorpje opdook, niet een plaats waar je zo’n grote waterval zou verwachten. Want groot was hij, twee delen naast elkaar zelfs, een drop van 20m. En ook weer zo op zijn Zweeds, overal uitzichtspunten en zitjes, en plankieren vanwaar je mooi zicht had. Ja, was weer een hele mooie en leuke stop.

Stalpet waterval in Aneby

Daarna reden we door naar Vimmerby, Astrid Lindgrens geboortedorp, ik wilde op pelgrimstocht, ze heeft me als fanatiek lezend kind zoveel plezier gebracht. Er is ook een themapark met alle figuren, niet alleen Pippi, maar ook Emil, en nog verschillende anderen die ik zelfs niet kende.En dat kostte 45€ p/p, dat vond ik toch wat teveel om daar een uurtje door te lopen, het was ook meer voor kinderen leek me.

Wat we wel bezochten was de filmstudio, met oude decors en kleren, en filmpjes, ook hier bleek Pippi maar een klein deeltje van de tentoonstelling te zijn, wat ik wel jammer vond. Maar het was wel leuk om daar eens door te lopen, en op de tweede verdieping kon je dan mee karaoke zingen, of meedoen in een filmpje op de boerderij van Emil, wat we dan ook gedaan hebben. 

Vimmerby, de stad van Astrid Lindgren

Dat lag buiten Vimmerby, in het stadje zelf zijn we naar het standbeeld van Astrid Lindgren geweest, haar memorial steen bezocht, ze is overleden in 2002, en toen nog naar haar huis gelopen. Daar was het heel druk, en ook heel duur om daar rond te mogen lopen dus we hebben alleen maar een foto van de buitenkant gemaakt en zijn vertrokken. 

We moesten nog een 120km rijden naar Kalmar, vanwaar we via een super lange brug overstaken naar het eiland Oland, waar we twee, drie nachten zouden blijven.

Wij reden dus over die lange brug, 6km lang!, wij reden tenminste, de andere kant was 1 lange file, kilometers, voor, op en na de brug, verschrikkelijk, alsof iedereen bericht had gekregen het eiland te verlaten. Het was zondagavond, waarschijnlijk gingen de mensen naar huis na het Midsommer weekend.

Ik vreesde wel voor plaats op campings, ik vond er eigenlijk maar 1 (meer in het noorden van het eiland)waar ik sowieso maar zou willen staan, maar die bleek nog 50 km rijden en Jan was een beetje moe. Dus stopten we al eens eerder bij een camping, die wel redelijke reviews had. Nou, we zijn niet eens tot de receptie geraakt, op het eerste, tweede en derde zicht zag het er gruwelijk uit, vol, vol, tegen elkaar aan gepropt, geen sprietje groen of een boom te zien, alleen een zee van witte caravans en campers. Jan draaide resoluut om, nee, dit was een nachtmerrie. Dus reden we toch maar door tot Djupvik camping, in de hoop dat er plaats was. En ja, dat was er, weer een bordje bij de receptie: zoek maar een plaatsje, we komen morgenochtend wel langs om geld op te halen, geen elektriciteit, geen warme douches, composttoiletten, 1 pomp om water op te pompen, echt zoals kamperen eigenlijk ooit bedoeld was. 

Op Dupjevik Camping op het eiland Oland

Maar de plaats die we vonden…..alweer het mooiste plekje van de camping, we hebben echt zoveel geluk deze vakantie wat dat betreft. We hebben al op leuke plekken gestaan maar dit is echt wel de bijzonderste ever. 

Uiteraard staan we direct aan zee, er staan wat struikjes tussen maar je kunt de zee wel goed zien, en dan loopt er tussen de struikjes een paadje naar de zee, dat paadje komt dan uit op ons prive terras, van steen, een giga terras zelfs, wat blijkbaar iemand daar heeft aangelegd als vakantie bezigheid of zo, het is heel mooi gedaan, met vlakke stenen als ondergrond, een rand van ronde stenen, een paadje naar de zee zelf, en stenen zitbankjes, een vuurplaats, het was fantastisch, zo mooi gedaan, en zo leuk om daar te zitten. Ik stond weer helemaal te springen van geluk. 

Dit was de ultieme plaats, zoiets vind je nooit meer, direct aan zee met je prive terras vanwaar we naar de prachtige zonsondergang hebben gekeken, met een cognacje erbij, genietend van dat fenomeen en het geluid van de ruisende golven, mooier kan het niet worden…

Uitzicht vanuit de camper

Vuurtje maken in de vuurpit

Prachtige avondzon

Mooie zonsondergang

Maandag 24 juni

Onze prachtplaats met terras dat uitkeek over zee

Opgestaan met strakblauwe lucht, schitterende zon en WARMTE. Met veel spijt afscheid genomen van onze geweldige plaats, wel heel op het gemak vertrokken, een uur of 11 pas, eerst met de drone foto's gemaakt. We zijn eerst helemaal naar het noorden van het eiland gereden, een 100 km, maar dat gaat hier zooo traag, eindeloos. We kwamen aan in het natuurreservaat met het centrum Naturum, waar het al behoorlijk druk was. Het duurde even voor we vonden waar we naar toe moesten om hetgeen te zien wat we wilden zien, het lag op een wandeling van 4,5 km, dus leuk te doen. We liepen over een bospad en de zon scheen tussen de bomen door en aan onze rechterkant zagen we de blauwe zee tussen de bomen schitteren.

Het was een mooie wandeling, maar wel veel drukker dan verwacht, veel families met kinderen liepen daar ook. 

We kwamen eerst langs een scheepswrak, en een wrak was het wel, niet veel meer van over.

Trollenbos op Noord Oland

Daarna waar we eigenlijk voor kwamen, het trollenbos. En dat was echt wel heel speciaal, een heel stuk met de meest rare bomen, krom gegroeid en gedraaide stammen, de een na de ander, heel vreemd, echt wel trolachtig ☺️, heel vreemd om te zien, en bijzonder. 

Verderop kwamen we dan bij de zeearm waar het reservaat rond lag en zagen we ook de vuurtoren aan de andere kant, Lange Eric.

Natuurreservaat bij vuurtoren Lange Eric

Onderweg waren er nog verschillende cairns, stenen begraafplaatsen, en vuurputten, en vooral ook bos. Het was een hele mooie wandeling. 

Daarna moesten we nog wel 120 km rijden naar de camping die ik vanmorgen geboekt had, de Sandvik camping, op het zuidelijke deel van het eiland. Nou is dat op zich niet zo’n grote afstand, maar het duurde eindeloos, een groot deel van de weg was max 50km /h, het ging niet vooruit.

En ook zooo jammer, er was een 2d cafe, iets wat ik altijd al zo graag eens wou zien, maar die was net vandaag, maandag, gesloten, dat was echt pech.

Dus maar verder over die weg, van noord naar zuid, gelukkig was het mooi weer, het was zelfs heet vandaag.

Eindelijk, om een uur of 5 kwamen we dan op de camping aan, allebei behoorlijk moe, we vonden de plaats niet direct, die bleek ook niet geweldig, niet slecht maar ook niet super, maar goed, we zijn ook erg verwend geweest deze vakantie. De camping ligt wel direct aan zee, maar die zien we niet, het is nog een stukje lopen, daar zijn ook de mooiste plaatsen, die zonder elektriciteit, pal aan zee. 

Enfin, ons geïnstalleerd, en toen belde Jan eens naar Visa, we hadden al 2x niet met de kaart kunnen betalen en snapten niet waarom. 

Na eindeloos bellen, zwoegen door verschillende systemen, eindelijk iemand aan de telefoon, ja, de kaart was geblokkeerd. Waarom? Ja, daarvoor moet u dit nummer bellen. WEER door allerlei systemen, eindelijk weer een echt iemand aan de telefoon, ja, de kaart was geblokkeerd, er was een Amerikaans bedrijf dat geprobeerd had geld af te halen, en ze vonden het blijkbaar niet koosjer en hadden het geblokkeerd, we zouden een nieuwe kaart krijgen. Ja maar, we zitten nu wel in Zweden, daar hebben we nu niet veel aan. De reactie was iets in de stijl van: jammer maar helaas. 

Nou, daar zaten we dan… gelukkig kunnen we bijna alles hier met onze gewone bankkaart betalen, voor dagelijkse dingen is het geen probleem, maar de boot om terug te gaan,… daar hebben we wel visa voor nodig, we kunnen dus geen ticket kopen…

Nu gaat zoonlief eens kijken of hij dat morgen kan fixen voor ons. 

Pfff, wat een gezeik, eerst de kookplaat, nu Visa geblokkeerd, toch wel gedoe dat de vakantie even minder relaxed maakt. 😢 Hopelijk kan Thijs het voor ons in orde maken. 

Vandaag over een week moeten we in Schalkhaar zijn, zondag de boot nemen vanuit Trelleborg naar Rostock.

Enfin, we kunnen nu toch niets doen, proberen het uit ons hoofd te zetten is het enige.

Dinsdag, 25 juni

Wow, dit was echt een Wow dag, eerst en vooral strakblauwe lucht de hele dag en dan zoveel prachtige dingen gezien en gedaan, en dat in een straal van nog geen 15 km van de camping, ongelooflijk.

Ik had een rondje uitgezocht om te rijden met allerlei bezienswaardigheden onderweg, niet ver eigenlijk, zoals gezegd, allemaal in de buurt.

De eerste stop viel wat tegen, ik had iets gezien van geologiska gartner, geologische tuin,

Sodra bucket

maar dat vonden we niet, tenminste, we vonden iets met allerlei verschillende soorten stenen, uigestald en al, totaal niet mijn ding, maar het heette ook anders, Sodra Buket. Maar als we google maps volgden naar die geologische tuin kwamen we terecht op het terrein van een cement fabriek, dat kon toch ook niet de bedoeling zijn, dus dat hebben we maar opgegeven, zo hard wilde ik het nu ook niet zien, het volgende lukte ook al niet om te vinden, Cementas Kalkbrott, een groeve, maar de gps flipte compleet, stuurde ons wegen in waar we niet in mochten, en ook daar hadden we al snel: laat maar. 

Karl Gustav’s mur

Dus reden we door naar Ottenby, een natuurreservaat op de zuidpunt van het eiland. Eerst kwamen we langs Karl X Gustavs mur, uit 1653, een gigantisch lange stenen muur, 4,6 km,  die de zuidpunt volledig van de ene tot de andere kant afsloot, destijds gebouwd om zijn ingevoerde herten te beschermen, zodat hij ze beter kon afschieten, 😏 Op zich niet iets om er heel lang naar te kijken, maar wel speciaal en het verhaal op zich is wel typisch. 

Natuurreservaar Ottenby

En zo kwamen we dus bij het Ottenby naturreservaat aan, waar we eerst over cattle grid reden, wat we in
Engeland al vaak gezien hebben, om dieren binnen te houden, en ja, de koeien, en schapen, liepen hier regelmatig over de weg. We reden door dat vlakke landschap en stopten bij de eerste parking, als altijd weer keurig verdeeld, met een apart stuk voor campers, en pick nick tafels en zitjes, en borden, en folders met kaarten en uitgezette wandelingen. 

Het was eerst wel weer zoeken waar we waren en welke wandelingen waar vertrokken, maar wij toch op weg, een wandeling van 5km door een eikenbos wat ook vogelreservaat was, we hoorden inderdaad veel vogels fluiten maar zagen er niet veel, en al helemaal niet de speciale soorten die er zouden zitten, wel veel kwikstaartjes en vinken, een bonte specht ook. De wandeling op zich was wel mooi, weer totaal anders dan de voorgaanden die we al gedaan hebben.

We kwamen nog bij een uitkijktoren en keken uit over een gigantische vlakte van gras, waar er 40 verschillende soorten planten per vierkante meter zouden staan. Het was de bedoeling om naar de vuurtoren te lopen maar die konden we niet eens zien en we hadden al een paar km gedaan, dus we besloten om die wandeling af te maken en dan met de auto naar de vuurtoren te rijden. 

Op weg naar die vuurtoren, die Lange Jan heette, wat we uiteraard grappig vonden, zagen we nog een ongelooflijk indrukwekkend stenen landschap, naast de zee, waar we natuurlijk even moesten stoppen, het was zo mooi, of nee, indrukwekkend en speciaal. Op google maps zag ik dat daar viking graven waren, het was alleszins bijzonder.

Jan voor Lange Jan

En zo kwamen we aan bij Lange Jan, de hoogste vuurtoren van Zweden. Gisteren waren we bij Lange Eric, op de noordelijkste punt, nu dus bij Lange Jan op de zuidelijkste punt ☺️ Uiteraard moesten er foto’s gemaakt worden van Jan voor lange Jan. 

Het was daar vrij druk, vooral op de camperparking, en zelfs ook behoorlijk wat auto’s, zijn we niet meer gewend, zo op het eerste zicht, alhoewel dat uiteindelijk reuze meeviel. 

We kochten een ticket om de vuurtoren te beklimmen, 247 treden naar boven. En toen we boven waren….wat een spectaculair uitzicht, zo mooi, zo bijzonder, moeilijk te beschrijven, natuurlijk sowieso de blauwe zee, en die heerlijke blauwe lucht, en rotsen, en koeien, die zelfs in het water stonden, vreemd, maar vooral een paar vennen met gele alg of kroos, die daar als gele plassen tussen lagen, ik kreeg er geen genoeg van, echt prachtig.

Spectaculair uitzicht uitzicht van op vuurtoren Lange Jan

Verder was er ook een vogelobservatorium, Otteby is ook bekend om zijn vogelreservaat, wat dan vooral in de herfst en de lente is, voor de trek. Nu waren er hopen zwaluwen, met jongen, ze vlogen maar binnen en buiten, en de kleintjes aan het tjilpen. 

Daarna zijn we terug gereden naar de eerste parking, die was gezelliger, en ik heb daar spek met eieren gebakken, en we hadden nog een restje van gisteren, kortom, we hebben heerlijk gepicknickt, op een picknickbank, in de zon, het was heel feestelijk, voordeel van een camper ook. En ondertussen kregen we ook bericht van Thijs dat hij tickets voor ons had geboekt voor de boot, hehe, dat was gelukkig ook in orde, pak van mijn hart.

Vervolgens zijn we naar Eketorps borg gereden. Dat is een rond fort uit de ijzer tijd dat ze hebben opgegraven en volledig gerestaureerd/ herbouwd, heel mooi gedaan, heel indrukwekkend. 

Ektorp borg, fort uit de ijzer tijd

Het is bewoond geweest sinds de 4e eeuw. Ja, ik was echt onder de indruk hoe ze daar gewoond hebben, al die huisjes die binnen die stenen muren lagen, die deden me ook sterk denken aan Asterix zijn dorp ☺️. Je kon er verschillende dingen doen, vooral veel voor kinderen, spelletjes uit die tijd, de huisjes waren ingericht zoals in de tijd, we hebben met een boog geschoten, Jan raakte het doel, ik niet. En wat ik ook heel leuk vond was dat je wat deeg kreeg en daar platte koeken van moest maken die ze dan voor je bakten op een vuur, een soort authentieke pannenkoeken van meel en water, en die mocht je dan opeten, met honing, anijs, zeezout bestrooid. De smaak was nog redelijk, vooral door de honing met het zeezout, en het was sowieso leuk om dat zo eens te zien en te proeven. Verder hebben we dan de muren zelf beklommen en daarboven rondgelopen, vanwaar je een heel mooi zicht had op het dorp. Ja, het was een heel geslaagd bezoek. 

We reden dan 6 km verder, naar de Kalkbrottet Gronhogen, een oude groeve die nu met water gevuld was en waar je kon zwemmen. Dat zwemmen hebben wij niet gedaan maar we waren wel stomverbaasd over hoe mooi het daar was. Ik heb foto’s uit Italie die daar heel erg op lijken, dit had ik niet verwacht in Zweden, mooi tweekleurig helder water, aan een kant afgezoomd met rotsen, aan de andere kant mooi groen riet, en dan die kleuren van het water, echt heel mooi.

Kalkbrottet Grunhoven

Een stukje verder zijn we dan gestopt bij een houten molen, die molens zie je hier overal op het eiland, er zijn er nog 400 van de oorspronkelijk 2000, en we zijn er nog niet achter waar ze voor gediend hebben, ze waren wel van de landbouwers, dus waarschijnlijk om graan te malen. Deze was ook weer mooi onderhouden, en vooral, deze stond vlakbij de zee, wat een extra mooie achtergrond was. 

Molen op Oland

Daarna reden we de camping voorbij, een 5 km naar de laatste bestemming van de dag, Eckelsudde/vasterstadsviken. Ik had gelezen op internet dat je daar zeehonden kon zien, en veel zeevogels, dus ja, die kans wilde ik niet laten liggen. Het was er sowieso mooi, eerst reden we langs een schitterend veld met papavers en korenbloemen, echt prachtig. Ze hebben hier trouwens overal heel veel wilde bloemen langs de kant, veel bonenkruid, ook al veel lupines gezien, maar net niet hier op het eiland, veel gele boterbloemen, roze malva’s, echt heel vrolijk.

Maar goed, we kwamen dus aan op een parking vlak naast de zee, zagen direct wel gigantisch veel zwanen en eenden. Jan had de verrekijker mee en dacht in de verte zeehonden te zien, waarvan ik nog dacht dat het rotsen waren. Maar we liepen dus die kant uit om het beter te zien, en toen we dichter kwamen bleek hij wel degelijk gelijk te hebben, er lagen giga veel zeehonden op rotsen in de zee, naar ons te kijken, er waren jongen bij ook, sommige zelfs nog met pels. Het was geweldig om te zien, we bleven maar foto’s wegknippen. We wilden niet te dichtbij komen, we wilden ze niet verstoren maar we zagen ze geweldig goed, en ik had de telelens ook mee, wat ook hielp natuurlijk. 

Zeehonden bij Eckelsudde

Het was super leuk, we waren helemaal enthousiast, het was al zo’n geweldig mooie dag geweest en dit was een fantastische afsluiter, geweldig.

En dan was het nog niet alles, want vanavond hebben we ook nog een mooie zonsondergang gehad, zittend op het grasveld van de camping zagen we hem in zee zakken, met een paar zwanen op de voorgrond. 

mooie zonsondergang van af camping Sandvik

Het was echt een prachtige geweldig mooie dag, mede door het prachtige weer, strakblauwe lucht, wat een extra vakantiegevoel gaf terwijl we door die schattige dorpjes reden. Oland is absoluut een aanrader om te bezoeken.

Woensdag, 26 juni

Vanmorgen met veel spijt Oland verlaten, als ik geweten had hoe mooi het daar was en hoeveel er te zien was had ik er meer tijd voor uitgetrokken. 

We reden naar de brug die het eiland met Kalmar verbind, toch nog een 50 km, en kwamen nog langs een paar mooie molens, en ook langs het steppelandschap Stora Alvaret, ook Unesco wereld erfgoed. Het is wel ongewoon om te zien maar op foto komt het totaal niet over, het is vlak, met kleine struikjes hier en daar.

De mooie molens op Oland

En zo reden we over de brug Kalmar binnen, een heel leuk stadje ook. We parkeerden en gingen naar de kathedraal, die gigantisch was en ook heel bijzonder, met allemaal leuke torentjes. 

Kathedraal van Kalmar

Ook het plein voor de kathedraal was leuk gedaan, met leuke zitjes, ook een giga stoel 😊 en een ‘rozentuin’, een heleboel rozen allemaal in plantenbakken, het zag er heel gezellig uit, en het was alweer prachtig weer, zelfs heel warm.

Daarna zijn we naar het Kalmar Schloss gelopen, een renaissance kasteel dat op een schiereiland ligt. We zijn niet naar binnen gegaan, we hadden niet heel veel tijd, en het was toch wat te duur om daar in een kwartiertje doorheen te sjezen. We zijn er wel min of meer rond gelopen, voor zover dat kon, en hebben ook het naast gelegen park bezocht, waar nog een paar mooie borders waren ook.

Kalmar Schloss

Nog even bij een ICA binnen gesprongen en toen op naar Kivik, 220 km terug zuidwaarts, een beetje op de terugweg naar huis.

Het was een lange, eentonige weg, en ook heel erg druk. Het schoot niet op, vooral niet omdat er grootse werken bezig waren, ze zijn een hele nieuwe snelweg aan het bouwen, en zolang moesten wij allemaal over een smalle weg ernaast voorthobbelen, het schoot echt niet op. 

Over 220 km hebben we 3,5h gedaan, zonder stoppen.

We waren dan ook helemaal gaar en doodmoe toen we hier op de Famille camping in Kivik aankwamen, en hebben echt even moeten bekomen. 

De plaats die ze ons gegeven hadden vonden we ook niks, met aan 3 kanten buren op een groot open veld. En dat terwijl ik verschillende veeel mooiere plaatsjes zag. Ik heb dus mijn stoute schoenen aangetrokken en ben gaan vragen of we op een van die plaatsen mochten staan, en dat mocht. Gelukkig, we staan hier 2-3 nachten, dus dan ben ik wat lastiger wat plaats betreft. 

Maar nu kwam het dus toch nog goed, plaats tegen een groene haag aan, ergens aan de zijkant, niet veel passanten, mooie blauwe lucht, wij alsnog blij.

Donderdag, 27 juni

Het weerbericht had half bewolkt voorspeld maar we stonden op onder een blauwe lucht met hier en daar een witte veeg, en dat is de hele dag zo gebleven, dat was dus een grote meevaller. 

Het plan was om vandaag het National Park Stenshuvud te bezoeken en een Engelse tuin die er vlak bij lag, op nog geen 10km van de camping.

Wij dus even na tienen op weg naar Stenshuvud. Het was weer zo goed georganiseerd zoals alle nationale parken hier, folders en goed uitgezette verschillende wandelingen, te volgen via linten die om de bomen gebonden zijn, keurig en duidelijk. 

Wij dus op weg voor een wandeling van 4,2km, ze waren allemaal vrij kort. Er stond wel bij dat het ongeveer 90 min zou duren, dat leek me lang voor zo’n korte afstand maar kom. 

Het begon direct al prachtig, schitterend bos, en via een heel lang houten plankier liepen we langs een prachtig sprookjesachtig ven, zo mooi, even verder lag er nog een kudde mooie bruine koeien te zonnen, en daarna kwamen we in een laan met majestueuze cypressen, ook heel indrukwekkend. 

National Park Stenshuvud

Toen waren we al bijna halverwege want kwamen bij de noordingang aan de andere kant van het park uit, het is helemaal niet zo groot.

Maar daarom niet minder mooi, want toen we een afslag van de route namen kwamen we uit bij een beeldschoon baaitje, heel rustig en stil, met riet, en daarachter de zee, ik vond het daar prachtig en we zijn daar een hele tijd gebleven om te genieten. 

Terug naar het hoofdpad dat na een tijdje overging in stenen, allemaal stenen, best grote en minder grote, waar je overheen moest klauteren.

Weer een afslag van het pad bracht ons bij een schattig hagelwit vuurtorentje, niet dat het een pad was, het was werkelijk klauteren over rotsen, best pittig, maar de beloning was geweldig, een rotsachtige kust waar de golven op stuk sloegen, ruw, niet heel toegankelijk, maar zo mooi, we zijn nog naar het water geklauterd, ik zag het eigenlijk eerst niet zitten maar ben blij dat ik het toch gedaan heb. 

We hebben daar een hele tijd gezeten, in de zon, tussen de rotsen, op grote stenen, het was WOW.

Terug geklauterd, gelukkig zonder ongelukken, en verder het hoofdpad gevolgd, pad is niet het goede woord want het waren ook allemaal rotsen, zij het kleinere dan bij de vuurtoren, maar echt wandelen kon je het niet noemen, wel mooi en spannend.

We zagen ook nog een muis, die bleef zitten poseren, en een hazelworm die over het pad kroop.

   

Het pad naar boven

Uiteindelijk kwamen we uit bij een strand, een echt zandstand, mooi fijn zand, dat hadden we hier nog niet gezien, de stranden bestaan hier normaal uit keien. 

Maar dit was dus heerlijk, daar wilde ik echt wel even gaan zitten/liggen, zelfs nog even tot mijn knieen in zee geweest ook, het viel niet eens tegen qua temperatuur.

We waren wel niet de enigen, het was best druk, het was er ook het weer voor, en de Zweden waren dus ook gekomen, niet om te wandelen, maar voor een stranddag, beladen met tassen, handdoeken en uiteraard de voor hun onmisbare grill, om op het strand te BBQen. 

Jan is niet zo’n strandganger maar gunde mij dit toch ook wel. Ik heb dus drie kwartier in de zon gelegen, in de zon, op het strand, als dat geen vakantie is ☺️

Nog een 700m terug lopen en toen waren we weer bij de Nimbus en reden naar de tuin die ik graag wilde bezoeken, de Engelska tradgarden die maar 2 km verder op lag. 

Ook een groot succes, we hebben ondertussen al wel meer dan 100 tuinen bezocht, ook veel in Engeland, en deze had zeker ook die vibe.

Engelska tradgarden

 Het was leuk gedaan, mooie combinaties ook, hele mooie Delphiniums trouwens, en een prachtplant, struik meer, die ik helemaal niet kende en zeker eens naar op zoek wil gaan, de Calycanthus ‘Hartlage Wine’. 

We hebben mevrouw uitgebreid gecomplimenteerd, ik was ook echt wel impressed, niet verwacht zo’n mooie, typisch Engelse tuin hier in Zweden te vinden. 

Daarna terug naar de camping gereden waar we de rest van de middag rustig hebben zitten lezen, en genoten van het heerlijke weer, een lekker rustig middagje in de zon, zalig.

Vrijdag, 28 juni

 Rustig opgestaan, we hadden immers niets gepland vandaag. Ik begon wel te kijken hoe ver het nog was naar Trellenborg, waar de boot zondagochtend om 7h30 vertrekt en of daar een camping in de buurt was, en wat we als timing moesten aanhouden. 

En opeens zei ik: maar als we nu alvast naar daar rijden, we zitten hier vandaag toch niets te doen, en het weer was niet schitterend, niet slecht, maar behoorlijk bewolkt.

Binnen de 10 minuten waren we klaar voor vertrek, we hadden de camping voor 2 nachten geboekt met een optie op een derde (we vreesden al voor het weer) dus we konden zo weg, geen probleem.

Ales Stenar in Kaseberga

En zo reden we naar Ales Stenar, wat we anders morgen hadden zullen doen. Dat is een historische site, wat ook wel het Stonehenge van Zweden wordt genoemd. Het bestaat uit 57 grote stenen, die op een klif boven de zee staan, in de vorm van een boot. Net als Stonehenge weten ze nog steeds niet zeker wat nu helemaal de bedoeling is, ook hier is er een verband met de solstices, de zonnewende, maar ook hier kan het (ook) een religieuze betekenis hebben, kortom, ze weten het niet.

Ondertussen is het een druk bezochte site, naast het dorp Kaseberga. Giga parking met parkwachters en al, en al heel veel volk op de been, onder een flauw zonnetje. Vanaf de parking was het nog 1,1 km lopen, en zo kwamen we aan bij de stenen. Behalve mensen stonden er ook een heleboel koeien, wat wel een gezellig effect gaf. 

Het zijn dus rechtopstaande stenen, ieder ongeveer 5 ton, en ook hier weer de vraag: hoe hebben ze dat voor elkaar gekregen, en dus ook: waarom? Zoveel moeite doen, in die periode, ong 500 na Christus, dat moet toch wel een betekenis hebben, en waarom in de vorm van een boot? 

We liepen daar tussen en rond de stenen, niet zoals in Stonehenge waar je er niet meer bij mag, hier moest je oppassen dat je niet in een koeienvlaai trapte ☺️

Een honderd meter verderop waren er parapentes aan het opstijgen die over de kliffen scheerden, en daar zijn we ook eens gaan kijken.

En terwijl we daar stonden, boven op die klif, kwam letterlijk de mist aangerold vanuit zee, we zagen het zo langs ons voorbij komen, een heel rare ervaring, ik heb het gefilmd en daarop kun je het ook heel duidelijk zien. De mist ging het binennland in en je zag daar algauw grote grijze en vage plekken, echt weird. 

Het was maar tijdelijk, tegen dat we terug aan het lopen waren was het alweer bijna weg en toen we bij de auto terug kwamen was het helemaal weg. 

We reden weg van die site en net toen we de weg opreden zagen we een bord met een tekening waarin we tegelijk Bruce 
herkenden, op de heenweg hadden we de andere kant gezien en dat was Bowie. Opvallend, dat was de tweede keer in Zweden dat we tekeningen zagen van popsterren, en allebei de keren waren het Bruce en Bowie. 

Het was nog steeds half bewolkt, licht zonnig, wat niet tegenviel aangezien de voorspellingen slechter waren. 

We reden de kustweg af, richting Trelleborg en stopten bij een strand met een leuke picknick tafel en daar hebben we gezellig geluncht, totdat de wind kwam opzetten en de zon verdween.

Maar die kwam terug op het moment dat we hier de camping Trelleborg strand opreden. We hebben een redelijke plaats, en de camping ligt aan zee, met een prachtige eigen pier die een heel stuk de zee in loopt, en vanaf waar je op verschillende plaatsen het water in kan, zelfs voor rolstoelers, nog nooit gezien. 

Niet dat ik hier zou willen zwemmen, het water is pikzwart van het zeewier, ziet er niet aantrekkelijk uit.

En, ook vanaf de pier kunnen we in de verte onze boot van TT line al zien liggen, 7 minuten rijden, dus dat mag geen probleem zijn zondag 😏 

De rest van de middag heeft de zon behoorlijk geschenen, maar wel veel wind. Toch hebben we buiten kunnen zitten, en wat gelezen, alles rustig, op de wind na dan. 

Die werd steeds erger, we waren ondertussen een beetje vergeten hoe erg en onrustig dat voelt, we zijn zelfs weer binnen gaan zitten, hoewel de zon scheen in een strakblauwe lucht. Volgens de weerapp zou de wind vanavond gaan liggen, daar hopen we nu maar op. 

Zaterdag, 29 juni

De wind ging gisteren nog harder waaien maar wat nog veel erger was, vanaf een uur of 10h kregen we er verschrikkelijke muziek bij, er was hier ergens een club waar de house muziek keihard stond te boenke, boenke, een basdreun die doordringend was, zelfs met oordopjes was het niet buiten te sluiten.. We werden er behoorlijk gestoord van, maar om 12h zouden ze wel stoppen toch? Nee dus, het werd 1h, nu stoppen ze toch wel? Nee dus, om 2h kon ik er echt niet meer tegen, dat geboenke, dat ritme, mijn bloeddruk ging door het dak. We zijn buiten gaan zitten en ook eens gaan kijken waar die ellende vandaan kwam. Het bleek van het camping restaurant zelf te komen!!! Op nog geen 100m van ons bleek die herrie te komen, vandaar dat het zo erg was. Nou ja, wat was dat nu, een camping die zelf zoveel lawaai maakte, ik kon het niet geloven, maar het was dus echt zo. Om half 3 stopte het lawaai eindelijk, maar ik was toen zo over mijn toeren dat ik nog steeds niet kon slapen, ik was me veel te veel aan het opwinden over zoiets bizars, dat een camping zijn eigen gasten zoiets aandeed. Goed dat we niet om 6h moesten opstaan zoals morgen, maar wat als het morgenavond weer zo was? Ik probeerde alternatieven te verzinnen, ik wilde weg, nog zo’n nacht kon ik niet aan. 

Ik heb uiteindelijk een half uur geslapen, wat een ellende.

Vanmorgen was ik dus nog steeds razend en ben serieus gaan klagen bij de receptie, dat meisje zei maar sorry, ik snapte wel dat zij er ook niets aan kon doen maar noemde het management wel totally insane. Ze wist niet zeker of het vanavond weer zou zijn maar dacht het niet. 

Pier van Camping Trelleborg strand

Ik was behoorlijk nijdig en wilde eigenlijk weg, het was zo’n klote afscheid van Zweden, zo jammer. 

Jan ging eens kijken op de kalender die bij de bar van het restaurant hing, en vandaag bleken we veilig, er waren op sommige dagen zulke sessies overdag van 14-22h, en soms van 22h-3h, we hadden dus nog geluk gehad, gisteravond, het had nog erger gekund, tot 3h dus. Het bleek tegelijk ook dat we echt verschrikkelijk pech hadden gehad, want het was maar 1x per maand, en dus net nu. Overdag waren er vaker wat kleinere sessies, allemaal keurig op datum, maar goddank vandaag niets. Dat was tenminste iets.

Het plan was om vandaag Malmo te bezoeken, ik had oorspronkelijk wat dingen uitgezocht maar nu ik er wat meer over begon op te zoeken betwijfelde ik toch of het iets voor ons was, zoals het disgusting food museum waar je van alles smerigs kon proeven. Grappig idee, maar waarom zou je jezelf zoiets aandoen? Ik was natuurlijk ook vrij moe na die rotnacht, amper geslapen, wilde even niets. 

Ondertussen was de hemel, die bij het opstaan grijzig was, aan het open trekken, het werd blauwer en blauwer, zonniger en zonniger. Dus we besloten om op de camping te blijven. Sterker nog, na de lunch, ik had hotdogs gemaakt, heb ik mijn badpak aangetrokken, voor de eerste keer deze vakantie, en dat op de laatste dag, heb mijn blauwe stoel gepakt en ben naar een stil stukje strand getrokken, mooi wit fijn zand zelfs, net voorbij de camping, en heb daar maar liefst 3h in de zon zitten lezen, zonder zelfs maar uit die stoel te komen, ik had drinken en iets lekkers bij me, het was precies de goeie temperatuur, niet te heet, niet te koud, het was zaaaalig. Ik kwam helemaal bij, sterker nog, ik heb daar zitten genieten, opeens was het een geweldig einde aan de vakantie, kon niet beter. Wat een vakantiegevoel was dit, heerlijk.

En zo kwam er toch nog een mooi einde aan deze dag, die zo slecht begonnen was, en vertrekken we morgen uit Zweden met een heel goed gevoel, het is een mooie vakantie geweest, veel mooie dingen gezien en gedaan, ondanks dat het de eerste twee weken zo vaak koud en nat is geweest. 

Morgen heel vroeg opstaan, om half 7 moeten we bij de boot zijn, het is wel nog geen 10 minuten rijden.

En dan varen we naar Rostock, Duitsland, waar we om half 2 zouden aankomen. 

Zondag, 30 juni

We hebben afscheid genomen van Zweden. Helaas onder een grijze lucht en regen, niet voor te stellen dat het gisteren zulk prachtig weer was, en nu dus met net zulk weer als toen we aankwamen, slecht.

Vanmorgen eerst wat stress natuurlijk, altijd bij het inchecken, maar al bij al viel het wel mee, het was duidelijk aangegeven, we kregen onze tickets direct bij de check in, terwijl er voor ons veel mensen eindeloos stonden te sukkelen, en zo reden we de boot op, naar Duitsland met Zweden in het grijs verdwijnend aan de achterkant.

Afscheid van Zweden

Direct doorgelopen naar het ontbijtbuffet, want dat hadden we nog niet gedaan door het vroege opstaan om 10 voor 6. Uitgebreid ontbeten, we hadden toch alle tijd. Het was buiten 

aan het gieten, ik zag zelfs ook nog een bliksemschicht, het was vrij stormachtig, maar zo’n groot schip is vrij stabiel, Jan werd gelukkig niet ziek.

Daarna een plekje gezocht om te kunnen zitten, overal lagen er mensen te slapen, op de stoelen, op de grond,  iedereen was uiteraard vroeg opgestaan. Er kwam na een tijd nog een plaatsje vrij bij de ramen en daar hebben we al die tijd gezeten, niet dat er veel uitzicht was, maar het werd toch wat rustiger en droger.

Uren zitten lezen, daar komt het eigenlijk op neer, en de tijd ging dan ook vrij snel voorbij, en we naderden de kust van Duitsland, we zagen de haven al, toen de boot stopte, en stil bleef liggen. 

Er werd omgeroepen dat het druk was in de haven en dat er vertraging was. 

Dat was pech, het was ook niet een beetje vertaging, uiteindelijk reden we om 14h30 de boot af, een uur later dan gepland.

In Duitsland kun je op de autobahn beter doorrijden dan in Zweden, en gelukkig maar want Rostock, waar we aankwamen was toch een stuk verder dan ik gedacht had, we waren toch beter over Lubeck gegaan, en al helemaal met dat uur vertraging, veel tijd verloren.

En uiteraard waren er weer verschillende Duitse files, ook daar alles samen weer een uurtje verloren, en in het begin heeft het ook nog gegoten en gegoten, nee, het was geen feest.

We zijn gestopt op 50 km voor Bremen, waar ik dan toch nog een leuke camping gevonden had, de rest had allemaal slechte reviews, of je moest met self check in waar er problemen waren, en we zitten nog steeds zonder Visa, of op stomme camper parkings. Dit is boscamping Heswald, receptie was allang dicht, was maar open tot 15h30, maar er stond: zoek maar een plaats, en in de brievenbus zit de key voor de douches. 

Wat een verschil met Zweden, geen codes, geen munten, geen gedoe voor het sanitair, zalig, daar heb ik toch wel een probleem mee gehad, al dat gedoe en gehannes rond dat sanitair, niet even gewoon naar de wc zonder een ingewikkelde code van 5 cijfers te moeten ingeven.

De camping is heel groot, veel vaste bewoners, met verbouwde caravans tot huisjes met tuinen en al. De kampeerders staan op een gigantisch keurig gemaaid, groen veld, we staan hier met een stuk of 10 overnachters, dus alle plaats, iedereen staat dan ook ver uit elkaar, alle ruimte, heel rustig, tegen een bosrand aan, kwetterende vogels, en spotgoedkoop, al helemaal als je het vergelijkt met die dure Zweeds campings, perfect om te overnachten.

Het is nog 300km naar Schalkhaar, waar we morgen rond 13h-14h zouden moeten aankomen. 

We hebben vanavond nog eens geproost op het einde van onze vakantie, een mooie vakantie, veel moois gezien, veel gewandeld en gedaan, ondanks de koude en natte start.

Dit was onze laatste vakantie avond, maar pas overmorgen thuis. Morgen zijn we al 4 weken weg, ik heb dan ook best wel veel zin om weer eens naar huis te gaan, naar de poezen en de tuin, de kinderen en kleinkinderen, mijn eigen bed en douche.

Het is weer mooi geweest, veel mooie dingen gezien, prachtige natuur. 

Nawoord

Al met al hebben we een prachtige reis gehad, heel veel mooie dingen gezien, de natuur is prachtig, de national parks zijn geweldig. De wegen zijn een stuk rustiger dan hier, wat ook heerlijk is.

De campings zijn stuk voor stuk prachtig en in orde, schoon, mooi sanitair, overal nog een keuken die je kunt gebruiken, met van alles erop en eraan, zelf heb ik die niet gebruikt maar ik vind het wel handig.

De campings zijn anders wel behoorlijk duur overal, dat viel wel tegen, zeker omdat de douches bijna nergens ook inbegrepen waren. Maar het lastigste vond ik dat er op praktisch elke camping een ander systeem was, met codes of een kaart om alleen al het sani gebouw in te komen, met muntjes voor de douches, of met een code voor de douches, overal anders, en heel onhandig als je even dringend naar de wc moet en aan het andere eind van de camping staat om dan eerst nog even je mobiel te pakken om te kijken welke code hier nu ook alweer van toepassing was, en het nut ontgaat me sowieso.

We hebben wel op verschillende werkelijk prachtige plekken gestaan, nog nooit zulke mooie, en grote, plaatsen gehad, met de plaats op camping Dupjevik op Oland als hoogtepunt. 

Het weer was helaas ook niet geweldig, de eerste 2 weken hebben we het zelfs vaak koud gehad, maar thuis bleek het op dat moment ook niet veel beter. Het tweede deel van de reis was het wel stukken mooier en dat was toch wel veel leuker. We hebben de eerste tijd 2x op het punt gestaan om weer naar huis te gaan, door de kou en de wind, maar achteraf zijn we toch heel blij dat we doorgezet hebben, anders hadden we toch veel moois gemist, en het weer is toch veel beter geworden, zelfs nog in badpak in zee geweest, dat had ik niet durven dromen in het begin. :-) 

Opvallend in Zweden ook is dat alles cashless is. De eerste dag hadden we met moeite een Bankomat gevonden en Zweedse kronen afgehaald, dat hadden we ook kunnen laten, uiteindelijk hebben we met moeite dat geld opgemaakt. Alles gaat hier met een apparaatje, zelfs op de meest rare plaatsjes, zelfs op de jaren 50 camping :-), in elke winkel, musea, toegangtickets,...overal kun je gewoon met je bankkaart betalen. 

Hoogtepunten van de reis waren voor mij de Elgafossen waterval, de nationale parken Tiveden en Stenshuvud, Stockholm was geweldig, en dat terwijl ik normaal helemaal niet van steden hou maar hier was het groen en mooi en geweldige musea, en verder vooral het eiland Oland. Maar ook tussendoor onderweg hebben we nog zo veel moois gezien, de talloze meertjes temidden van het groen, de mooie bossen, de prachtige wandelingen, het was echt een mooie reis. 

Lees ook Onze andere reisverhalen 

.